ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ကေလးငယ္မ်ား ကမာၻလွည့္ခရီးသြားမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ရာမျဖစ္ေစဘဲ မိသားစုႏွင့္အတူ ရွိေစျခင္း

အန္ဒီဘေရာင္း
ယူနီဆက္ဖ္ အေရွ႕အာရွႏွင့္ ပစိဖိတ္ေဒသအတြက္ ေဒသဆုိင္ရာ ဆက္သြယ္ေရး ကၽြမ္းက်င္သူ

ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အႀကီးဆံုးၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕လယ္ကေန ျမစ္ကိုျဖတ္ၿပီး တစ္ဖက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ ဒလရဲ႕ ေက်းရြာတစ္ရြာကို ဖယ္ရီသေဘၤာတစ္စီးက မိနစ္ ၂၀ တစ္ခါ ပံုမွန္သြားပါတယ္။ မၾကာေသးမီ မနက္ခင္းတစ္ခုက ယင္းသေဘၤာေပၚမွာ ျမန္မာလံုျခည္ေတြ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ႐ံုးသြား႐ံုးလာေတြ၊ ငံုးဥ/ၾကက္ဥျပဳတ္နဲ႔ စီးကရက္ေတြေရာင္းေနတဲ့ ေခါင္းရြက္ျဗက္ထိုးေစ်းသည္ေတြနဲ႔ စြန္႔စြန္႔စားစား သြားလာၾကတဲ့ ကမာၻလွည့္ခရီးသြား လက္တစ္ဆုပ္စာတုိ႔နဲ႔ ဖယ္ရီက ျပည့္ေနတယ္။

မိဘမဲ့ေဂဟာ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည့့္ ဒလရွိ လယ္ကြင္းမ်ားကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ေနေသာ ကေလးငယ္မ်ား
ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာ/၂၀၁၆/အန္ဒီဘေရာင္း

Children, not tourist attractions: keeping families together in Myanmar

Andy Brown is Regional Communication Specialist for UNICEF East Asia and Pacific

Every twenty minutes, a busy ferry crosses the river from downtown Yangon, Myanmar’s largest city, to the rural village of Dala on the opposite bank. On a recent morning, the ferry was packed with local commuters wearing Burmese ‘longyi’ skirts, vendors selling speckled eggs and cigarettes, and a handful of adventurous tourists.

Children walk through a rice field in Dala, one of the locations for orphanage tourism
© UNICEF Myanmar/2016/Andy Brown