ယူနီဆက္ႏွင့္ ကၽြန္မ၏အလုပ္သင္ဘ၀

၂၀၁၆ နို၀င္ဘာ (ေမာ္လၿမိဳင္)၊ ကၽြန္မနာမည္ ဆုလဲ့နႏၵာဦးပါ။ ကၽြန္မက ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္က ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ UNICEF ေမာ္လျမိဳင္အေျခစိုက္ရုံးမွာ ၃လတာ အလုပ္သင္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။ UNICEF မွာ အလုပ္လုပ္ခြင့္ရလိမ့္မယ္လို့ စိတ္ကူးေတာင္ မယဥ္ခဲ့ဖူးဘူး။ အခု ကၽြန္မ UNICEF မွာ ၃ပတ္ပဲလုပ္ရေသးေပမယ့္ ကၽြန္မရခဲ့တဲ့ အေတြ.အၾကံဳက အဖိုးတန္လွပါတယ္။

UNICEF နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက ကၽြန္မတို႔ မူလတန္းကေလးငယ္မ်ားအတြက္ အရည္အေသြး ေကာင္းတဲ့ပညာေရးကို ရရွိနိုင္ရန္ ၾကိဳးစားေပးေနတယ္လို့ ကၽြန္မၾကားတယ္။ ဒါမယ့္ အခုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ထိေရာက္စြာလုပ္ကိုင္ေနသလဲဆိုတာ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ေတြ.ရွိခဲ့ရတယ္။ စာသင္ခန္းအတြင္း သင္ယူရရွိနိုင္တဲ့ ဘ၀အရည္အေသြးမ်ားကို  ကေလးအားလံုးသင္ယူရရွိနိုင္မယ့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို ရရွိနိုင္ရန္ UNICEF ကလုပ္ေဆာင္ေပးေနပါတယ္။ အကယ္၍ ပညာေရးမွာ ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံမႈမတိုးလာဘူးဆိုရင္ ကေလးေတြဟာ အနာဂတ္မွာ လူမႈပတ္၀န္းက်င္ အဆင္မေျပနိုင္သလို ဆင္းရဲမႈမွာပဲ နစ္ျမဳပ္ေနမွာျဖစ္တယ္။ UNICEF ရဲ. ဘာသာစကား၊ နည္းပညာ၊ ပညာေရးစီမံခန့္ခြဲမႈ၊ သင္တန္းပံ့ပိုးမႈတို့ေၾကာင့္ ထိခိုက္လြယ္တဲ့ ကေလးေတြကို အဓိကထား ေထာက္ပံ့ကူညီေပးနိုင္တယ္။

လက္ေထာက္ဌာေန ကိုယ္စားလွယ္၊ ပညာေရးအဖြဲ.နဲ့အတူ ဘီးလင္းကိုသြားခဲ့တာဟာ ကၽြန္မရဲ့ ပထမဆံုး ခရီးစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘီးလင္းၿမိဳ႕ထဲက ျမင္သာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းကို သြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသား ၁၀၀ေက်ာ္နဲ့ ဆရာ၊ဆရာမ ၁၀ဦးခန့္ရွိတယ္။ ကေလးအမ်ားစုက ေတာင္ေပၚေဒသကလာၾကတယ္။ ကေလးေတြဟာ အရြယ္မေရာက္ခင္ စစ္သား လုပ္ရမွာစိုးတာကတစ္ေၾကာင္း၊ လက္ထပ္ရမွာစိုးတာေၾကာင့္ ဇာတိေျမကို စြန္႔ခြာၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေတြမွာ ပညာလာသင္ၾကတယ္။

ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ေက်ာင္းက ဆရာမ်ားဟာ  UNICEF ကေပးတဲ့ သင္ၾကားမႈစြမ္းရည္ျမွင့္သင္တန္းေတြ ရရွိၿပီးျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြအားလံုး ပိုမိုေတာက္ပလံုုျခံဳတဲ့ အနာဂတ္ကို ရရွိနိ္ုုင္ၾကမွာ အေသအခ်ာပါ။

ေနာက္တစ္ရက္ ကၽြန္မတို႔ သြားခဲ့တဲ့ေနရာကေတာ့ MNEC မြန္အမ်ိဳးသားပညာေရး ေက်ာင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရပိုင္ေက်ာင္းေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ အဓိကဘာသာစကား (၃) မ်ိဳး သင္ၾကားေပးတယ္။ မိခင္ဘာသာစကားျဖစ္တဲ့ မြန္၊ အမ်ားသုံးဘာသာစကားျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ၊ နိုင္ငံတကာသုံးျဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္ဘာသာ စကားေတြကို သင္ၾကားေပးတယ္။ ေက်ာင္းလုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ျခင္းနဲ့ ေငြေၾကးက႑အေပၚ စြမ္းေဆာင္ရည္ျမင့္မားမႈ တိုးတက္လာေစရန္ UNICEFက ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအတြက္ နိုင္ငံေတာ္အဆင့္၊ ျပည္နယ္အဆင့္၊ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ စြမ္းေဆာင္ရည္ျမွင့္သင္တန္းမ်ားကို ေပးေနေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရတယ္။

UNICEF ကမူ၀ါဒေတြ၊ မ်ားျပားတဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မႈပုံစံမ်ားနဲ့ လူမႈပတ္၀န္းက်င္တြင္းမွာ ခ်ိတ္ဆက္ေပးတယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမတစ္ခ်ိဳ. အထူးသျဖင့္ မူလတန္းေက်ာင္းမ်ား၊ မူႀကိဳေက်ာင္းမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ေက်ာင္းမ်ားမွ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားက UAC,SITE,Life skills,LEP trainings ေတြကိုရထားျပီးသားျဖစ္္တယ္။ ဒီသင္တန္းေတြဟာ ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ့ သင္ၾကားမႈစြမ္းရည္နဲ့ သင္ၾကားမႈပုံစံေတြကို ျမင့္မားေစျပီး ေက်ာင္းသားေတြကို သင္ၾကားေနခ်ိန္တြင္းမွာ ရလဒ္ေကာင္းေတြရလာနိုင္တယ္။

ဒါ့ျပင္ ECCD ေၾကာင့္ မူလတန္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြလိုအပ္တဲ့ စာသင္ခန္းတြင္း တက္ၾကြစြာ ပါ၀င္ လာမႈ၊ အတန္းမွန္မႈေတြ တိုးတက္မႈရွိလာတာ ေတြ.ရတယ္။

UNICEF လက္ေထာက္ဌာေနကိုယ္စားလွယ္နဲ့ ေမာ္လျမိဳင္နယ္ရုံးတာ၀န္ခံတို႔က ပညာေရးအဖြဲ႔နဲ႔အတူ ဘီးလင္းၿမိဳ႕ပညာေရး တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈကို မိဘမ်ား၊ရပ္ရြာလူႀကီးမ်ားနဲ႔ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္။

ေနာက္ခရီးတစ္ခုကေတာ့ UNICEF ရဲ့ လက္ေထာက္ဌာေန ကိုယ္စားလွယ္၊ ကေလးသူငယ္ ကာကြယ္ေရး အဖြဲ႔နဲ႔အတူ ထပ္မံေလ့လာရာ အဖြဲ႔အစည္းက ကေလးသူငယ္ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ခိုင္မာတဲ့ မူ၀ါဒေတြ ရဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ေနလဲဆိုတာ သိနားလည္ခဲ့တယ္။ ေမာ္လၿမိဳင္ တကၠသိုလ္တြင္းမွာရွိတဲ့ Point B ကိုလည္း ေလ့လာခဲ့တယ္။ အုပ္စုဖြဲ.ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားအုပ္စုေတြက လမ္းေနကေလးေတြ၊ ကေလး အလုပ္သမားေတြ၊ ေက်ာင္းထြက္သြားတဲ့ ကေလးေတြအေၾကာင္းကို လိုက္လံစုေဆာင္းခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေငြေၾကးအခက္အခဲေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းျပန္ တက္ခ်င္တဲ့ ကေလးေတြဟာ UNICEF ကေထာက္ပံ့ေပးထားတဲ့ NFPE Center (ေက်ာင္းျပင္ပ မူလတန္းေက်ာင္း) မွာ သြားေရာက္ပညာသင္ၾကတယ္။ ၂၀၁၆-၂၀၁၇ မွာ မြန္ျပည္နယ္ေလ့လာခ်က္အရ Center ၅၆ ခုမွာ တက္ေရာက္သူ ၁၀၃၄ ဦးထိတိုးတက္လာခဲ့တယ္။ ကၽြန္မသြားေရာက္ေလ့လာခဲ့တဲ့ေန.ကပဲ ကေလးငယ္တစ္ခ်ိဳ.ကို ဖိတ္ေခၚျပီး သူတို့ရဲ့ ဘ၀အေျခအေန၊ က်န္းမာေရး၊ပညာေရး၊ အခြင့္အေရးမ်ားနဲ့ ပတ္သက္ၿပီး လူမႈ၀န္ထမ္းဌာန (DSW)၊ UNICEF၊ Point B တို႔နဲ႔အတူ ေဆြးေႏြး ခဲ့ၾကတယ္။

ကေလးသူငယ္မ်ားရဲ့ ေနထိုင္မႈဘ၀ေတြကို ေျပာင္းလဲေပးနိုင္တဲ့ ခုလို လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ ပါ၀င္ခြင့္ရလို့ UNICEF ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီလို လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြမွာ ပါ၀င္ခြင့္ရလို႔ ကၽြန္မ အရမ္း၀မ္းသာ ပါတယ္။ လာမယ့္ အစီအစဥ္ေတြမွာလည္း ပါ၀င္နိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။