ကရင္ျပည္နယ္ စာသင္ေက်ာင္းရိွ ကေလးမ်ား ေျမျမွပ္မိုင္းမ်ားအား ခြဲျခားသိရိွျခင္း၊ ေရွာင္ရွားႏိုင္ျခင္း ႏွင့္ သတင္းပို႔ႏိုင္ျခင္းဆိုင္ရာ အသိပညာမ်ား သင္ယူ

Macarena Aguilar ေရးသားသည္

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေရွ႕ေတာင္ဘက္ေဒသတြင္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာျဖစ္ပြားေနသည့္ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡေၾကာင့္ ေတာင္ယာစိုက္ခင္းမ်ားႏွင့္ သစ္ေတာမ်ားတြင္ ေျမျမွပ္မိုင္းမ်ားႏွင့္ ေပါက္ကြဲေစတတ္ေသာ စစ္က်န္ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းေနျခင္းေၾကာင့္ ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ ေဒသေနျပည္သူမ်ားအတြက္ ႀကီးမားသည့္အႏၲရာယ္ကို ျဖစ္ေစပါသည္။ ယင္းအေျခအေနသည္ ကရင္ျပည္နယ္အတြက္ အေျခအေနမွန္တစ္ခုလည္းျဖစ္ပါသည္။ ယင္းျပည္နယ္ရိွ ၿမိဳ႕နယ္ ၇ ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေပါက္ကြဲေစတတ္ေသာ ပစၥည္းမ်ားပ်ံ႕ႏွံ႔လွ်က္ရိွၿပီး မေတာ္တဆ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရ ေသဆံုးမွဳမ်ား မၾကာခဏ ျဖစ္ပြားလွ်က္ရိွပါသည္။

လြန္ခဲ႔ေသာ ၂၀၁၆ခုႏွစ္မွစ၍ ယူနီဆက္ႏွင့္ မိတ္ဖက္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနျဖင့္ မိုင္းအႏၲရာယ္မ်ား အေၾကာင္းကို စာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ကေလးမ်ားအား အသိပညာေပး တိုးျမွင့္လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ အေရးပါသည့္ မဟာဗ်ဴဟာတစ္ခု ျဖစ္လာပါသည္။ အသက္ ၈ႏွစ္မွ ၁၄ႏွစ္အၾကား အသက္အရြယ္ ကေလးသူငယ္မ်ားသည္ လြယ္လင့္တကူ အႏၲရာယ္ က်ေရာက္ႏိုင္သည့္ အရြယ္မ်ားျဖစ္ၿပီး ယင္းအရြယ္ရိွ ကေလးမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး မိုင္းအႏၲရာယ္ေလ်ာ့ပါးေရး အသိပညာေပး အစီအစဥ္မ်ားအား ပံုေဖၚဖန္တီးထားပါသည္။

“ဒီအသက္အရြယ္မွာရွိွတဲ႔ အုပ္စုက အမ်ားအားျဖင့္ အႏၲရာယ္က်ေရာက္လြယ္တဲ့ အုပ္စုျဖစ္ပါတယ္”ဟု ယူနီဆက္မွ ကေလးသူငယ္ ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္ေရး အရာရိွ Danee Luhar ကေျပာသည္။ “သူတို႔ေတြက စူးစမ္းခ်င္တယ္၊ ပုန္းေအာင္းေဆာ႔ကစားၾကတယ္၊ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ အႏၲရာယ္ရရိွႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ႔အျပင္ အဲဒီအသက္အရြယ္ရိွတဲ႔ ကေလးေတြဟာ မိသားစုအတြက္ ေရရွာ၊ ထင္းရွာ တာဝန္ယူၾကရတဲ့အတြက္ လူသြားလမ္းမဟုတ္တဲ့ ေနရာေတြဆီကို လွည့္လည္သြားေရာက္ရွာေဖြၾကရတယ္”

၂၀၁၇ ခုႏွစ္အတြင္း ကခ်င္ျပည္နယ္တစ္ခုတည္းတြင္ DanChurchAid အဖြဲ႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီး Norwegian Church Aid အဖြဲ႔ ၊ လူမူဝန္ထမ္းဦးစီးဌာန၊ ပညာေရးဌာနမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ေက်ာင္းေပါင္း ၆၀၀၀ ေက်ာ္ရိွ ကေလးသူငယ္မ်ားဆီသို႔ အသိပညာေပးဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ားေရာက္ရိွခဲ႔ပါသည္။

©UNICEF Myanmar/2017/Khine Zar Mon

Kayin school children learn to identify, avoid and report landmines

By Macarena Aguilar

Decades of armed conflict in Myanmar’s Southeast have left farming land and forests contaminated with landmines and Explosive Remnants of War (ERW), which pose a major risk to children and their communities. This is particularly true in Kayin State, where all seven townships are plagued with explosive devices and accidents are still frequent.

Raising awareness among children in their schools about the many dangers of mines has become a flagship strategy for UNICEF and its partners since 2016. Children aged 8 to 14 are those most at risk and mine risk education (MRE) sessions have been designed with them in mind. 

“This age group is especially vulnerable,” explains UNICEF’s Child Protection Officer Danee Luhar. “They are eager to explore and play in hideouts and will take more risks to do so. But also children this age are often in charge of fetching firewood or water for their families so will wander from the beaten paths.”

During 2017, only in Kayin state, together with DanChurchAid – Norwegian Church Aid and in collaboration with the Departments of Social Welfare and of Education, over 6000 school children have been reached.

©UNICEF Myanmar/2017/Khine Zar Mon

ေက်ာင္းျပင္ပပညာေရး- အလုပ္လုပ္ေနေသာကေလးမ်ားအတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ “ဒုတိယအခြင့္အလမ္း”

By Macarena Aguilar

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ လူဦးေရႏွင့္ အိမ္အေၾကာင္းအရာ သန္းေခါင္စာရင္းအရ ေက်ာင္းေနအရြယ္ကေလးငယ္ စုစုေပါင္း ၂၀% သည္ ေက်ာင္းဆက္လက္ တက္ေရာက္ျခင္း မရွိေၾကာင္းကို ေတြ႔ရိွရပါသည္။ ကရင္ျပည္နယ္ႏွင့္ အျခားေသာ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားရာ ျပည္နယ္မ်ားသည္ ထိပ္ဆံုးေနရာတြင္ ရိွေနသည္။

ထိုကေလးအမ်ားစုသည္ အလုပ္လုပ္ရန္ ေရြးခ်ယ္ၾကသည္။ အျခားသူမ်ားကေတာ႔ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေၾကာင့္ သူတို႔မိသားစု ေတြရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ အလုပ္လုပ္ၾကသည္။ အမ်ားစုကေတာ့ ေဘးအႏၲရာယ္ရိွေသာ လုပ္ငန္းခြင္မ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ၾကရသည္။ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ကေလးအလုပ္သမားမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္ဝန္းတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔လွ်က္ရိွၿပီး အသက္ ၅ ႏွစ္မွ ၁၇ ႏွစ္အၾကားရိွ ကေလးသူငယ္ ၁.၂ သန္းက အလုပ္လုပ္ ကိုင္ေနရပါသည္။

အသက္ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ အာကာစိုးတစ္ေယာက္လည္း အပါအဝင္ျဖစ္ပါသည္။

©UNICEF Myanmar/2017/Khine Zar Mon

Non-Formal Education: the only ‘second chance’ for many working children

By Macarena Aguilar

Myanmar’s 2014 census found that 20 percent of the country’s school age children are out of school, with Kayin and other conflict affected States topping the list. 

Many of these children choose to work. Others are driven by poverty to help their families make ends meet. Too many end up in hazardous work settings. Today, child labour is widespread across Myanmar with some 1.2 million children aged 5-17 currently working.

Thirteen year old Arkar Soe is one them. 

©UNICEF Myanmar/2017/Khine Zar Mon

ေနရပ္စြန္႔ခြာ ေရြ႕ေျပာင္းလာသည့္မိသားစုမ်ားအား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးႏိုင္မည့္ စာသင္ေက်ာင္း

ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ဗန္းေမာ္

ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ကာလၾကာျမင့္စြာျဖစ္ပြားေနသည့္ ပဋိပကၡသည္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ (၂၈) ရက္ေန႔ မွာေတာ႔ မန္ေဒးပါ ရြာေလးဆီသို႔ဆိုက္ေရာက္လာခဲ႔ပါသည္။ အဲဒီေန႔ကိုေတာ႔ ရြာရိွစာသင္ေက်ာင္းေလးရဲ႕ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး ဦးလာႏူးတစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔ႏိုင္လိမ္႔မည္မဟုတ္ပါ။

©UNICEF/UN061796/Brown

ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ႏွစ္ ပဋိပကၡမ်ားျဖစ္ပြားခ်ိန္မွာစ၍ မေသာင္းမီမီႏွင့္ ၄င္း၏ ေမာင္ေလးကေတာ့ စစ္ေဘးေရွာင္ေနရပ္စြန္ခြာသူမ်ားေနထိုင္ရာ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ ႔အနီးရွိ လီဆူးစစ္ေဘးေရွာင္စခန္းတြင္ ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။

သူတို႔မိသားစုသည္ ေန႔စားအလုပ္သမားမ်ားျဖစ္ျပီး မၾကာခဏ ခရီးထြက္ေလ႔ရိွပါသည္။ သူမတို႔မိသားစုမွာ အသီးအရြက္စိုက္ပ်ိဳးျခင္း၊ ၀က္ေမြးျခင္းျဖင့္ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအတြက္ လံုးပမ္းၾကရသည္။

School provides displaced families with sense of hope

Bhamo, Kachin State

28 October 2013 was the day Kachin State’s long-running conflict finally reached the village of Mong Dein Pa. It was also a day the head teacher at the local school, Mr La Nu, 54, would never forget.

©UNICEF/UN061796/Brown
Since fleeing conflict in their region of Kachin Sate two years ago, Taung Mi Mi and her brother live in Lisu Camp for internally displaceed persons near the town of Bhamo.

Their family is a day labourer who travels frequently; the family work a small plot of rented land outside the camp to grow vegetables and raise pigs to supplement their meagre income.

မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးသည့္ ပဋိပကၡ သည္ ကေလးသူငယ္မ်ား၏အနာဂတ္ကို ပ်က္ဆီးေစျခင္း

အန္ကာေလာရြာ၊ ကရင္ျပည္နယ္

ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔လက္ထဲမွာရိွတဲ႔ သတၱဳ ပစၥည္းေလးကို ၾကည့္ရင္း ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ေနပါသည္။ အဲဒီ ပစၥည္းေလးကေတာ႔ ကစားစရာမဟုတ္ပါ သို႔ေသာ္ သူနဲ႔အတူ ေဆာ႔ေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက အဲဒီ ပစၥည္းေလးကို မီတာအနည္းငယ္ကြာေဝးတဲ႔ ဝါးရံုေတာထဲသို႔ ပစ္လုိက္ဖို႔ သူ႔ကို ေအာ္ေျပာခဲ႔ပါသည္။

©UNICEF/UN061806/Brown
လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္က ကရင္ျပည္နယ္၊ အန္းကေလာရြာတြင္ အသက္ဆယ္ႏွစ္အရြယ္ မင္းသီယာသည္  ေစာဘဆန္းအပါအ၀င္ အျခားသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ျဖင့္  ကစားေနစဥ္ ေပါက္ကြဲမႈမွရရွိေသာ ဒဏ္ရာမ်ားရရွိခဲ့သည္။ အျခားသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္မွာ ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။

Unresolved conflict blights children’s futures

Kayin State and South-East Myanmar

Ann Ka Law village, Kayin State, Myanmar: The little boy looked nervously at the metallic object in his hand. It didn’t look like a toy, but the friends he was playing with were yelling at him to throw it at the bamboo patch a few metres away.

©UNICEF/UN061806/Brown
Min Thiya, 10, shows a large scar from injuries he sustained two years ago when he, Saw Ba Sun and other boys were playing with unexploded ordnance near Ann Ka Law village in Kayin State. Two other children were killed in the explosion.

ယွဥ္တြဲေနသည့္ ဘဝအေျခအေန ႏွစ္ခု

စင္တက္ေမာ္ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း၊ ေပါက္ေတာ၊ ရခိုင္ျပည္နယ္

နံနက္ ၈ နာရီ အခ်ိန္ခန္႔သာရွိေသးေသာ္လည္း ကေလးမ်ား၏ သံၿပိဳင္ရြတ္ဆိုေနသည့္ အသံမ်ားေၾကာင့္ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ျဖစ္ေနသည့္ သစ္သားေဆာင္ စာသင္ခန္းသည္ ယိမ္းထိုးလွ်က္ရွိသည္။

စာသင္ေဆာင္ အခန္းအတြင္းတြင္ “I love the monkey, I love the flowers!” “How are you? Fine thank you!” ဟု ကေလးမ်ားက သံျပိဳင္ရြတ္ဆိုေနၾကသည္။

©UNICEF/UN061833/Brown

သခ်ၤာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ အႏွစ္သက္ဆံုးဘာသာရပ္ျဖစ္ပါတယ္၊ကၽြန္ေတာ္ႀကီးလာရင္ ဆရာဝန္ႀကီးျဖစ္ခ်င္ပါတယ္၊ ဒါမွသာ တစ္ပါးသူေတြကိုကူညီႏိုင္ပါမယ္

Gaps in education threaten the futures of all children

Sin Tet Maw camp, Pauktaw, Rakhine State

It’s barely eight in the morning but already the rickety wooden classroom is shaking to the sound of young, rhythmic voices within.

©UNICEF/UN061833/Brown
Myo Thein works on his homework at the Sin Tet Maw camp for internally displaced persons in Rakhine State, Myanmar.

ဖံုးကြယ္ေနသည့္ အႏၲရာယ္မ်ား

By Simon Ingram - ၂၀၁၇ ခုႏွစ္၊ ေမလ

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေျမျမွဳပ္မိုင္းမ်ား ႏွင့္ မေပါက္ကြဲေသးသည့္ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ားသည္ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ အသက္ေသဆံုးရျခင္း ႏွင့္ ထိခုိက္ဒဏ္ရာရ ၿခင္း အႏၱရာယ္ႏွင့္ ေန႔စဥ္ၾကံဳေတြ႔ေနရ

ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ တိုင္းေဒသၾကီးႏွင့္ ျပည္နယ္ ၁၄ ခုအနက္ ၉ ခုတြင္ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနသည့္၊ လြန္ခဲ႔ေသာကာလျဖစ္ခဲ႔သည့္ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ားေၾကာင့္ ေျမျမွပ္မိုင္းမ်ားႏွင့္ ေပါက္ကြဲေစတတ္သည့္ စစ္လက္နက္အၾကြင္းအက်န္မ်ား ျပန္႔ႏွံ႔လွ်က္ရိွပါသည္။  ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကမၻာေပၚတြင္မို္င္းေၾကာင့္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရေသဆံုးသည့္ႏွဳန္းအျမင့္ဆံုးႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ မိုင္းအႏၲရာယ္တားဆီး ကာကြယ္ေရး အဖြဲ႔၏ စာရင္းမ်ားအရ မိုင္းထိခိုက္ဒဏ္ရာရေသဆံုးမဳွသည္ သံုးရက္တစ္ၾကိမ္ျဖစ္ပြားေနျပီး သံုးေယာက္တြင္တစ္ေယာက္ သည္ကေလးသူငယ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။

Hidden dangers

By Simon Ingram - May 2017

In Myanmar, landmines and unexploded ordnance present a daily risk of injury or death for children

Nine of Myanmar’s 14 States and Regions are contaminated with landmines and explosive remnants of war both from ongoing and past conflicts. The country has some of the highest mine accident rates in the world. On average, every three days a person is a victim of landmines, according to Myanmar’s Mine Risk Working Group. One out of every three victims is a child.

ခ်န္လွပ္ခံဘဝမ်ား

By Simon Ingram - ၂၀၁၇ ခုႏွစ္၊ ေမလ

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနသည့္ အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ားသည္ ကေလးသူငယ္မ်ား ႏွင့္ သူတို႔၏ မိသားစုအသိုင္းအဝုိင္းမ်ားအေပၚ အက်ိဳးဆက္မ်ား ဆက္လက္ရိုက္ခတ္လွ်က္ရိွေနပါသည္။

ျမန္မာႏို္င္ငံ၏ ေဝးလံေခါင္ဖ်ား နယ္စပ္ေဒသမ်ားရိွ ကေလးမ်ားသည္ အခ်ိန္ကာလၾကာရွည္စြာျဖစ္ပြားေနသည့္ ကပ္ဆိုးမ်ား၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ႏွစ္ခု အၾကားျဖစ္ပြားသည့္ ပဋိပကၡမ်ား ႏွင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံမွဳမ်ား၏ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳးဆက္မ်ားကို ဆက္လက္ခံစားေနရပါသည္။  ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ၌ ျဖစ္ပြားသည့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းႏွစ္ခုအၾကားပဋိပကၡေၾကာင့္ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာထြက္ေျပးသူ ၁၂၀၀၀၀ ရိွျပီး အထူးအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ားျဖစ္ၾကျပီး ဒုကၡသည္စခန္း သို႔မဟုတ္ ယာယီစခန္းေပါင္း ၄၀ တြင္  ေနထိုင္ေနၾကပါသည္။  

Lives on Hold

By Simon Ingram - May 2017

Ongoing violence in Myanmar continues to impact children and their communities

Children in Myanmar, especially those in remote border areas, continue to suffer the consequences of protracted crises, inter-communal conflict and discrimination. In Rakhine State, inter-communal violence that erupted in 2012 continues to plague 120,000 internally displaced people (IDP), primarily women and children, spread across 40 camps or informal sites, and host communities.

Leaving no child behind in Myanmar's challenging transition

Myanmar, March 2017- Karin Hulshof visited Myanmar for the first time in her capacity of Regional Director for East Asia and the Pacific Region (EAPR). A very symbolic moment as UNICEF is well advanced in developing its first country programme of cooperation (2018-2022) with the new democratically elected Government of Myanmar. 

©UNICEF Myanmar/2017/Khine Zar Mon

က်ဳိးပ်က္သြားေသာ ကြန္းခုိရာ - ေက်ာင္းမ်ားကို တိုက္ခိုက္ျခင္းသည္ ကေလးသူငယ္ အခြင့္အေရးမ်ားကို တုိက္ခုိက္ျခင္းျဖစ္သည္

အန္ဒီဘေရာင္း ေရးသားသည္

ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ျမန္မာ - အသက္ ၁၁ ႏွစ္အရြယ္ ေဇာင္ဆိုင္းမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ မိုးညႇင္းေဒသရွိ နမ္းယအလယ္တန္းေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ၁၇ ႏွစ္ၾကာ အပစ္အခတ္ ရပ္ဆဲမႈ ပ်က္ျပားသြားၿပီးေနာက္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ကတည္းက ပဋိပကၡဒဏ္ခံခဲ့ရသည္။ လတ္တေလာျဖစ္ေပၚခဲ့ သည့္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားေၾကာင့္ လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆံုးခဲ့ရၿပီး ႏိုင္ငံသား တစ္သိန္းေက်ာ္ အိမ္ပစ္ရာပစ္ထြက္ေပးခဲ့ၾကရကာ ယင္းတုိ႔ထဲက တစ္ဝက္မွာ ကေလးငယ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနေသာ္လည္း အၿပီးသတ္သေဘာတူညီမႈ ရရွိရန္ ခက္ခဲေနၿပီး တုိက္ခုိက္မႈမ်ား ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနသည္။

ေက်ာင္းတုိက္ခုိက္ခံရခ်ိန္တြင္ အသက္ ၁၁ ႏွစ္အရြယ္ ေဇာင္ဆိုင္းနဲ႔ ဆရာမ မျမတို႔ ႏွစ္ဦးစလံုး ဒဏ္ရာရခဲ့သည္။ 
©ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာ/၂၀၁၆/ခုိင္ဇာမြန္

Building the relations with parliamentarians for children in Kachin: Champions for children’s rights

For the first time ever, UNICEF Myanmar organised a three day workshop with Kachin state Parliament, aiming at strengthening the relationship with the parliamentarians and to advocate for children’s rights. The first part of the workshop focussed on the UN Convention on the Rights of the Child (CRC), specific child rights concerns in Kachin and Parliament’s role as champions for children’s rights. UNICEF’s Child Protection Team then zoomed in on one key concern for children in Kachin - Mine Action Awareness.

ကခ်င္ျပည္နယ္ရွိ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ လႊတ္ေတာ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး တည္ေဆာက္ျခင္း - ကေလးသူငယ္အခြင့္အေရးအတြက္ ရပ္တည္ကာကြယ္သူမ်ား

ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာက ကခ်င္ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္အဖြဲ႕ႏွင့္ ၃ ရက္ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လႊတ္ေတာ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္ေစရန္ႏွင့္ ကေလးသူငယ္အခြင့္အေရးအတြက္ ေျပာၾကားေပးရန္ ျဖစ္သည္။ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲ ပထမပိုင္းတြင္ ကေလးသူငယ္အခြင့္အေရးဆုိင္ရာ ကုလသမဂၢညီလာခံ (CRC)၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ရွိ ကေလးသူငယ္အခြင့္အေရးဆုိင္ရာ အဓိက စိုးရိမ္စရာမ်ားႏွင့္ ကေလးသူငယ္ အခြင့္အေရးအတြက္ ရည္တည္ကာကြယ္သူမ်ားအျဖစ္ လႊတ္ေတာ္၏ အခန္းက႑တုိ႔ကို အဓိကထားေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ယူနီဆက္ဖ္၏ ကေလးသူငယ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႕က ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ကေလးမ်ားအတြက္ အဓိက စိုးရိမ္စရာတစ္ခုျဖစ္ေသာ မိုင္းအႏၱရာယ္သတိျပဳမႈေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာဆုိခဲ့သည္။

Broken sanctuary: attacks on schools are assaults of children’s rights

By Andy Brown, Regional Communication Specialist for UNICEF East Asia and Pacific

Kachin State, Myanmar - Zau Seng, 11, is a student at Nam Ya Middle School, in Moe Nyin District, Kachin State, Myanmar. Kachin has been affected by conflict since 2011, following the collapse of a 17-year ceasefire. The recent violence has resulted in thousands of deaths and the displacement of around 100,000 civilians, half of them children. Despite ongoing peace talks, a final deal has proved elusive and the fighting continues.

Zau Seng, 11, and teacher Mya, both of whom were injured in an attack on their school

© UNICEF Myanmar/2016/Khine Zar Mon

အပစ္အခတ္ျဖစ္ပြားရာေနရာမ်ားတစ္ေလွ်ာက္ရွိ ကေလးငယ္မ်ား ပညာသင္ၾကားခြင့္ ရရွိေရး

၂၀၁၁ခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္တြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ အပစ္အခတ္ရပ္ဆဲေရး သေဘာတူညီမႈ က်ဳိးပ်က္သြားကတည္းက ပဋိပကၡဒဏ္ခံ ကေလးငယ္အားလံုးအတြက္ အရည္အေသြးမီ အေျခခံပညာေရးဝန္ေဆာင္မႈ ရရွိေရးမွာ ႀကီးစြာေသာ စိန္ေခၚမႈအျဖစ္ ရွိေနခဲ့သည္။  လတ္တေလာတြင္ အၾကမ္းဖက္မႈ အရွိန္ျမင့္တက္ေနသည့္အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ႏွစ္ဖက္ ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္တြင္ ေနထိုင္ေသာ ပဋိပကၡဒဏ္ခံ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ ပညာေရးမွာ အလိုအပ္ဆံုးအရာတစ္ခု ျဖစ္ေနသည္။

မာရီယာနာပါလာဗရာ ေရးသားသည္

ကခ်င္ျပည္နယ္ - အသက္ ၃၂ ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚခြမ္ႏြမ္အတြက္ ဘဝက အျမဲလြယ္ကူခဲ့သည္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ၎မွာ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕အစည္းက ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ ဧရိယာအတြင္းရွိ ခ်ီေဖြၿမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္သည္။ ၎၏မိခင္မွာ ၎အသက္ ၇ႏွစ္အရြယ္တြင္  ငွက္ဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားခဲ့ၿပီး စစ္တပ္မွ အနားယူထားေသာ ၎၏ဖခင္မွာ ေနာက္ ၄ႏွစ္အၾကာတြင္ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၎မွာ အႀကီးဆံုးအစ္ကို၏ ေနအိမ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ခဲ့သည္။

ေရွးဦးအရြယ္ကေလးဘဝဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ (ECD) လုပ္အားေပးဆရာမ အသက္ ၃၂ ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚခြမ္ႏြမ္
ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာ/၂၀၁၆/ခုိင္ဇာမြန္

Meeting children’s rights to education across the fire lines

Since the collapse of the ceasefire in mid-2011 in Kachin and northern Shan, ensuring access to quality basic education services for all children affected by conflict has remained a big challenge. With the current escalation of violence, education remains one of the most critical needs for conflict-affected children who live on both sides of the frontline in Myanmar.  

By Mariana Palavra, Communication Specialist

Kachin State - Life wasn’t always easy for 32 year-old Hkawng Nyoi, who lives in Chipwe Township, in an area controlled by the Kachin Independence Organisation. Her mother died from malaria when she was 7 years old and her father, who was retired from the army, passed away some four years later. Then, she moved to her eldest brother’s house. 

32 year-old Hkawng Nyoi is a ECD volunteer teacher

©UNICEF Myanmar/2016/Khine Zar Mon

အိမ္မက္မ်ား၏ေျမ - ကခ်င္ စစ္ေဘးေရွာင္စခန္းမွ ကေလးငယ္မ်ား၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္

အန္ဒီဘေရာင္း ေရးသားသည္

အသက္ ၁၂ႏွစ္အရြယ္ ေဘာမ္ေမ်ာ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၏ၿမိဳ႕ေတာ္ ျမစ္ႀကီးနား အနီးရွိ စစ္ေဘးေရွာင္ ျပည္သူမ်ားေနထိုင္ရာ စခန္းတစ္ခုတြင္ မိသားစုနဲ႔အတူ ေနထိုင္သည္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ၁၇ ႏွစ္ၾကာခဲ့ေသာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီမႈ က်ဳိးပ်က္ၿပီးေနာက္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ကတည္းက ပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ မၾကာေသးမီက ျဖစ္ခဲ့သည့္ အၾကမ္းဖက္မႈေၾကာင့္ အရပ္သား ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆံုးခဲ့ရကာ တစ္သိန္းခန္႔ အိမ္ပစ္ရာပစ္ ထြက္ေျပးခဲ့ရသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနေသာ္လည္း အၿပီးသတ္သေဘာတူညီမႈ မရႏိုင္ေသးဘဲ တိုက္ပြဲမ်ား ဆက္လက္ျဖစ္ပြား ေနသည္။

အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ ေဘာမ္ေမ်ာ္ကို မိသားစုနဲ႔အတူ ျမစ္ႀကီးနားအနီးရွိ စစ္ေဘးေရွာင္ျပည္သူမ်ား ေနထုိင္ရာ ဒုကၡသည္စခန္းတင္ ျမင္ေတြ႕ရစဥ္။ 
ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာ/၂၀၁၆/ခုိင္ဇာမြန္

Field of dreams: children in a Kachin camp hope for peace

By Andy Brown

Baum Myaw, 12, lives with her family at a camp for displaced people near Myitkyina, capital of Kachin State, Myanmar. Kachin has been affected by conflict since 2011, following the collapse of a 17-year ceasefire. The recent violence has resulted in thousands of deaths and the displacement of around 100,000 civilians, including children. Despite ongoing peace talks, a final deal has proved elusive and the fighting continues.

Baum Myaw, 12, with her family at a camp for displaced people near Myitkyina
© UNICEF Myanmar/2016/Khine Zar Mon

စစ္တပ္ထဲတြင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝကို ကုန္ဆံုးၿပီးေနာက္ ထူေထာင္ခဲ့သည့္ ဘဝသစ္

မာရီယာနာပါလာဗရာ ေရးသားသည္

ျမစ္ႀကီးနား၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ၂၀၁၆ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလ - ဇြဲခ်စ္ (အမည္လႊဲ) မွာ သတၱမတန္းႏွင့္ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့သည္။ အဲဒီအခ်ိိန္တြင္ ၎ထက္အသက္ႀကီးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ တြဲခဲ့သည္။ ၎တို႔ အားလံုးမွာ စစ္တပ္ထဲသို႔ ဝင္လိုၾကၿပီး ဇြဲခ်စ္ကိုလည္း အတူဝင္ရန္ တုိက္တြန္းၾကသည္။ ဇြဲခ်စ္မွာ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ႏွင့္ တပ္ထဲ ဝင္ခဲ့သည္။ “စစ္တပ္ထဲ ဝင္မယ္လို႔ တစ္ခါမွ အိပ္မက္မမက္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီရည္မွန္းခ်က္လည္း မရွိခဲ့ဘူး။ ဘာလုပ္ရမယ္မွန္း မသိလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ လုပ္တဲ့အတုိင္း လိုက္လုပ္လိုက္တာပါ” ဟု ၎က ျပန္ေျပာျပသည္။ 

ကေလးတပ္သားစုေဆာင္းျခင္းကို ကာကြယ္သည့္ ေၾကျငာဘုတ္ကို ဇြဲခ်စ္ႏွင့္ ၎၏မိခင္က ၾကည့္႐ႈေနစဥ္ ဇြဲခ်စ္က ဖုန္းနံပါတ္အား လက္ညႇဳိးထိုးျပေနစဥ္။ 
ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာ/၂၀၁၆/ခိုင္ဇာမြန္

A new life after spending teen years in the army

By Mariana Palavra 

Myitkyina, Kachin State, November 2016 - Zwe Chit (fake name) left school when he was in grade eight. He started hanging out with four older friends. They all wanted to join the army and pushed him to do the same. He was 16 years old when he was recruited. “I never dreamed about being in the army. I didn’t have that ambition. I just followed my friends as I didn’t know what else to do with my life”, he recalls.  

Zwe Chit and his mother look at the child recruitment prevention billboard and point at the hotline number

©UNICEF Myanmar/2016/Khine Zar Mon