ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ကေလးငယ္မ်ား ကမာၻလွည့္ခရီးသြားမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ရာမျဖစ္ေစဘဲ မိသားစုႏွင့္အတူ ရွိေစျခင္း

အန္ဒီဘေရာင္း
ယူနီဆက္ဖ္ အေရွ႕အာရွႏွင့္ ပစိဖိတ္ေဒသအတြက္ ေဒသဆုိင္ရာ ဆက္သြယ္ေရး ကၽြမ္းက်င္သူ

ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အႀကီးဆံုးၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕လယ္ကေန ျမစ္ကိုျဖတ္ၿပီး တစ္ဖက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ ဒလရဲ႕ ေက်းရြာတစ္ရြာကို ဖယ္ရီသေဘၤာတစ္စီးက မိနစ္ ၂၀ တစ္ခါ ပံုမွန္သြားပါတယ္။ မၾကာေသးမီ မနက္ခင္းတစ္ခုက ယင္းသေဘၤာေပၚမွာ ျမန္မာလံုျခည္ေတြ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ႐ံုးသြား႐ံုးလာေတြ၊ ငံုးဥ/ၾကက္ဥျပဳတ္နဲ႔ စီးကရက္ေတြေရာင္းေနတဲ့ ေခါင္းရြက္ျဗက္ထိုးေစ်းသည္ေတြနဲ႔ စြန္႔စြန္႔စားစား သြားလာၾကတဲ့ ကမာၻလွည့္ခရီးသြား လက္တစ္ဆုပ္စာတုိ႔နဲ႔ ဖယ္ရီက ျပည့္ေနတယ္။

မိဘမဲ့ေဂဟာ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည့့္ ဒလရွိ လယ္ကြင္းမ်ားကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ေနေသာ ကေလးငယ္မ်ား
ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာ/၂၀၁၆/အန္ဒီဘေရာင္း

ဒလဆိပ္ကမ္းကေန ကၽြန္ေတာ္ တက္တက္ခ်င္းပဲ ဆံပင္ကိုေနာက္မွာ စုခ်ည္ထားၿပီး လွ်ာထိုးဦးထုပ္ ေဆာင္းထားတဲ့ တုတ္တုတ္ခုိင္ခုိင္ လူငယ္တစ္ေယာက္က အနားကို ကပ္လာတယ္။ သူ႔နာမည္က မဲမဲျဖစ္ေၾကာင္း၊ အသက္ ၂၈ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္း မိတ္ဆက္ၿပီး အဲဒီနားတစ္ဝိုက္ကို ဆုိက္ကားနဲ႔ လိုက္ပို႔ေပးမယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။

“နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ။ ဘယ္ကလာတာလဲ။ ဆုိက္ကားနဲ႔ ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္မလား။ ဘုရား၊ တံငါရြာ၊ ဆိုင္ကလံုးရြာ၊ မိဘမဲ့ကေလးေဂဟာတုိ႔ကို လုိက္ပို႔ေပးမယ္။ က်ပ္ ၁၅,၀၀၀ ေပးပါ” လို႔ သူက ေျပာတယ္။

တစ္နာရီၾကာေတာ့့ မိဘမဲ့ေဂဟာနဲ႔ ေက်ာင္းရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝင္း အျပင္ကိုေရာက္တယ္။ ၾကာကန္ ႀကီးရဲ႕တစ္ဖက္မွာ လွပတဲ့ ေရႊေရာင္အမိုးနဲ႔ ေက်ာင္းႀကီးတစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီေဘးက ေက်ာင္းကြင္းျပင္ မွာေတာ့ ကေလးေတြက ေျပးလႊားေနၾကတယ္။ ဆုိက္ကားသမားက ေက်ာင္းထဲကို လမ္းေလွ်ာက္ ဝင္တယ္။

“အဆင္ေျပတာ ေသခ်ာလား” လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေမးေတာ့ သူက “အင္း..ေျပတယ္..ဝင္သြား” လို႔ အမူ အရာနဲ႔ ျပန္ေျဖတယ္။

“ကေလးေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုကို ႐ိုက္ပါ။ ျပႆနာမရွိဘူး။ ကေလးအားလံုးက မိဘမဲ့ေတြခ်ည္းပဲ။ အေမမရွိဘူး။ အေဖမရွိဘူး” လုိ႔ သူက ေျပာတယ္။

မိဘမဲ့ေဂဟာကို လွဴဒါန္းဖုိ႔ အတင္းအက်ပ္ေတာင္းဆုိခံရတယ္လို႔ အျခားဧည့္သည္ေတြက ေျပာတယ္။ အဲဒီေန႔မွာေတာ့ ခ်ဥး္ကပ္နည္းေျပာင္းခဲ့တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ႏွစ္က ဒလကို တုိက္ခတ္သြားတဲ့ ဆုိင္ကလုန္း နာဂစ္ ဒဏ္ခံရသူေတြအတြက္ ဆန္တစ္အိတ္ အတင္းအက်ပ္ ဝယ္ခိုင္းခံခဲ့ရဖူးၿပီးၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ခဏပဲသြားလည္ၿပီး လွဴဒါန္းဖို႔ ေတာင္းဆိုတာ မခံခဲ့ရဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္စရာ အေတြ႕အၾကံဳတစ္ခု ရွိခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူျဖစ္တယ္ဆိုတာရယ္၊ ကေလးေတြကို ဘာလုပ္ ခ်င္တာလဲဆုိတာေတြကို စစ္ေဆးသူ မရွိဘူး။

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရွိ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွ ကေလးမ်ားကို ၾကည့္ေနတဲ့ မဲမဲ
ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာ/၂၀၁၆/အန္ဒီဘေရာင္း

မိဘမဲ့ကေလးေဂဟာမ်ားအေပၚ သက္ေရာက္မႈရွိသည့္ခရီးသြားလုပ္ငန္း
(Orphanage Tourism) ဆုိတာ ဘာလဲ

မိဘမဲ့ေဂဟာေတြအေပၚ သက္ေရာက္မႈရွိေနသည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မ်ားျပား လာေနၿပီး အားနည္းခ်က္ရွိေသာ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ ဆုိးရြားေသာ အက်ဳိးဆက္ ျဖစ္လာႏိုင္ေျခ ရွိသည္။ အိမ္နီးခ်င္း ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံတြင္ ႐ႈခင္းမ်ားလွည့္ပတ္ၾကည့္႐ႈျခင္း သို႔မဟုတ္ လုပ္အားေပး ပေရာဂ်က္မ်ား၏ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအျဖစ္ မိဘမဲ့ေဂဟာမ်ားကို ကမာၻလွည့္ခရီးသြားမ်ား သြားေရာက္ လည္ပတ္ေနက် ျဖစ္သည္။ ကမာၻလွည့္ ခရီးသြားမ်ားကေတာ့ ေကာင္းမႈကုသိုလ္လုပ္သည္ဟု ယူဆၾက ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းမူ ယင္းေက်ာင္းမ်ားသို႔ ကေလးငယ္မ်ား ပိုမိုေရာက္ရွိလာႏိုင္ေအာင္ ဖန္တီးေပး သလို ျဖစ္ေနသည္။

ကမာၻဒီးယားႏိုင္ငံတြင္ ပုဂၢလိက မိဘမဲ့ေဂဟာမ်ားကို ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေငြရွာသည့္ လုပ္ငန္းတစ္ခုအျဖစ္ ဖြင့္ၾကသည္။ ကေလးမ်ားေကာင္းမြန္စြာ ေနထုိင္ရမည္ဟု ကတိေပးကာ တစ္ခါတရံေငြေပးကာ ဆင္းရဲေသာ မိသားစုမ်ားမွ ကေလးမ်ားကို ေခၚယူစုေဆာင္းၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကေလးမ်ားမွာ ေက်ာင္းမတက္ရဘဲ ကမာၻလွည့္ခရီးသြားမ်ားကို ျပသေသာ ျပပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္ရန္သာ ဖိအားေပးခံရသည္။ လွဴဒါန္းမႈမ်ား ပိုမိုရရွိရန္အတြက္ ကေလးမ်ားကို တမင္တကာ ဆုိးဆုိးရြားရြားထားသည္။ အဆုိးရြားဆံုးမွာ လာေရာက္လည္ပတ္သူမ်ားကို ကေလးမ်ားႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္သူမရွိဘဲ ထားသျဖင့္ လိင္ပိုင္းဆုိင္ရာ အႏုိင္က်င့္မႈမ်ား ျဖစ္လာသည္။

ဒါေတြကို ကိုင္တြယ္ႏိုင္ဖို႔ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ နည္းလမ္းရွိပါသည္။ ျမန္မာႏွင့္ ကေမာၻဒီးယား ႏွစ္ႏုိင္ငံ စလံုးတြင္ ယူနီဆက္ဖ္က အစိုးရႏွင့္ NGO မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ေဂဟာမွ ကေလးငယ္မ်ား မိသားစုႏွင့္ ျပန္လည္ေနထိုင္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိသည္။ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ မိဘမဲ့ ေဂဟာမ်ားထက္ မိသားစုအတူေနထိုင္သည့္အိမ္က ပိုမိုေကာင္းမြန္ေၾကာင္း ျပသေနသည့္ သက္ေသ အေထာက္အထားမ်ားစြာရွိသည္။ ေကာင္းမြန္ေသာ ေဂဟာမ်ားတြင္ပင္ ကေလး ဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ ဝန္ထမ္းတစ္ဦးသာ ရွိသျဖင့္ ကေလးငယ္မ်ား၏ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာႏွင့္ ႐ုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအတြက္ လိုအပ္ေသာ တစ္ဦးခ်င္းကို ဂ႐ုစိုက္ေပးမႈ မရၾကေပ။

“ကမာၻတစ္ဝွမ္းလံုးမွာ မိဘမဲ့ေဂဟာေတြမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ကေလးအမ်ားစုဟာ မိဘမဲ့ေတြ မဟုတ္ၾကဘူး။ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္က အနည္းဆံုး မိဘတစ္ဦးေတာ့ ရွိေနၾကေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ မိဘမဲ့ေဂဟာေတြက ကုန္က်စရိတ္ ႀကီးတယ္။ မိသားစုေစာင့္ေရွာက္မႈထက္ ၆ ဆေလာက္ ပိုကုန္တယ္။ အဲဒီေငြေတြကို မိသားစုေတြ ကိုယ့္ကေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ရာမွာ ေထာက္ပံ့ေပးဖို႔ သံုးလိုက္ရင္ အမ်ားႀကီးပိုေကာင္း ႏုိင္ပါတယ္” ဟု ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာရဲ႕ ကေလးသူငယ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးဌာန အႀကီးအကဲ အာရြန္ဂရင္းဘာ့ဂ္က ရွင္းျပသည္။

ေတာင္-ေတာင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း




Kyaw Lin Htin was one of four Myanmar government officials to visit Cambodia
© UNICEF Myanmar/2016/Andy Brown

ဤျပႆနာေတြကို ရင္ဆုိင္ရန္ အျခားနည္းလမ္းတစ္ခုမွာ ‘ေတာင္-ေတာင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း’ ျဖင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အေကာင္းဆံုး ေျဖရွင္းနည္းမ်ားမွာ တူညီေသာ အေတြ႕အၾကံဳႏွင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမႈရွိိေသာ ႏိုင္ငံမ်ားမွ ရရွိေၾကာင္း ယူနီဆက္ဖ္က ယံုၾကည္သည္။ ယင္းကို ေတြးဆလ်က္ ယူနီဆက္ဖ္က ၂၀၁၄ခုႏွစ္၌ လူမႈဝန္ထမ္းႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ဒုတိယဝန္ႀကီး အပါအဝင္ ထိပ္တန္း ျမန္မာအစိုးရအဖြဲ႕မ်ားအတြက္ ကေမာၻဒီးယားခရီးစဥ္ စီစဥ္ေပးခဲ့သည္။

“ကေမာၻဒီးယားက ပုဂၢလိကမိဘမဲ့ေဂဟာကို သြားၾကည့္မွ အသိအျမင္ရသြားတယ္။ ေဂဟာဝန္ထမ္းေတြက ပိုက္ဆံရမလားဆုိၿပီး ကေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရွ႕မွ တန္းစီခိုင္းတယ္။ ကေလးေတြနဲ႔ သီးသန္႔ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းေတာ့ရပါတယ္၊ ျပႆနာမရွိပါဘူးလို႔ သူတုိ႔ကေျပာတယ္။ ဒုတိယဝန္ႀကီးက ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒါမ်ဳိးမျဖစ္ေအာင္ တားရမယ္လို႔ ေျပာတယ္” ဟု အာရြန္က ျပန္ေျပာ ျပသည္။

ယင္းအလည္အပတ္ခရီးစဥ္မွ ခုိင္မာတဲ့ရလဒ္ရွိခဲ့သည္။ ယင္းကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ေရာက္ ေသာအခါ ဒုဝန္ႀကီးက ဒုသမၼတႏွင့္ သြားေတြ႕ကာ မၾကာခင္မွာ အစိုးရက ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ မိဘမဲ့ ေဂဟာသစ္မ်ား မွတ္ပံုတင္ျခင္းကို ယာယီဆုိင္းငံ့ရန္ ထုတ္ျပန္လုိက္သည္။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ စက္တင္ ဘာလတြင္ ကေမာၻဒီးယားကလည္း အလားတူဆုိင္းငံ့မႈကို ထုတ္္ျပန္ခဲ့သည္။

“ကေမာၻဒီးယားခရီးစဥ္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ အရမ္းကို အက်ဳိးရွိပါတယ္” ဟု လူမႈဝန္ထမ္းဦးစီးဌာနမွ ဒုတိယညႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးေက်ာ္လင္းထင္က ေျပာသည္။

“အမ်ားအားျဖင့္ အခုလို ကြင္းဆင္းေလ့လာရတာကို သေဘာက်တယ္။ ကေမာၻဒီးယားက ကေလးသူငယ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး အေျခအေနအစစ္အမွန္ကို ေလ့လာႏုိင္ခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကေလးငယ္ ေတြရဲ႕အိမ္ေတြ၊ မိသားစုအေျခခံတဲ့ အျခားေရြးခ်ယ္စရာ ပ႐ိုဂရမ္ေတြနဲ႔ ကေမာၻဒီးယားအစိုးရက ျပဳလုပ္တဲ့့ ကေလးသူငယ္ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးစီမံခ်က္္ေတြေပါ့” ဟု ၎က ဆုိသည္။

၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၇ ရက္မွ ၉ ရက္အထိ အာရွပစိဖိတ္ေဒသမွ အစိုးရမ်ား မေလးရွားႏိုင္ငံတြင္ ေတြ႕ဆံုကာ ကေလးသူငယ္ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ လူမႈဖူလႈံေရးႏွင့္ ေနရာအႏွံ႔ က်န္္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အပါအဝင္ နယ္ပယ္အမ်ားအျပားတြင္ ထပ္မံ၍ ေတာင္-ေတာင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြး မည္ျဖစ္သည္။

မိသားစုအေျခခံ ေစာင့္ေရွာက္မႈ

အာကာၿဖိဳး၊ ၁၄ ႏွစ္ (ညာ) သည္ မိဘမဲ့ေဂဟာတြင္ တစ္ႏွစ္ ေနထိုင္ၿပီးေနာက္ မိသားစုႏွင့္အတူ ျပန္လည္ေနထိုင္ခဲ့သည္။
ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာ/၂၀၁၆/အန္ဒီဘေရာင္း

အေသအခ်ာ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးထားေသာ လူမႈဝန္ထမ္းတစ္ဦး၏ အကူအညီျဖင့္ ကေလးငယ္တုိင္း အတြက္ မိသားစုႏွင့္ ေနထုိင္ျခင္းကသာ ေကာင္းမြန္ေသာ ေရြးခ်ယ္မႈအျဖစ္ အစဥ္အျမဲ ေတြ႕ရွိရသည္။ ကေလးငယ္ကို မိဘရင္းမ်ားက မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္လွ်င္ ဒုတိယအေကာင္းဆံုး ေရြးခ်ယ္မႈမွာ လံုျခံဳ စိတ္ခ်ရေသာ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္သည့္ မိသားစုႏွင့္ျဖစ္ၿပီး တတိယမွာ အားကိုးႏုိင္ေသာ ေမြးစားမႈျဖစ္သည္။ ဥပမာအျဖစ္ အသက္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ အာကာမွာ Orphanage Tourismတြင္ မပါဝင္ေသာ အစိုးရေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းျဖစ္သည့္ သံလြင္ ေယာက္်ားေလးမ်ား ေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္းတြင္ တစ္ႏွစ္ေနခဲ့ၿပီးေနာက္ ေဆြမ်ဳိးမိသားစုႏွင့္ အတူ ျပန္လည္ေနထုိင္ခဲ့သည္။

အာကာမွာ တစ္ခါမွ အတည္အက်မေနထုိင္ခဲ့ရေပ။ ၎၏အသက္ ၂ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ဖခင္ျဖစ္သူက တပ္မေတာ္ထဲကို ဝင္ရန္ ထြက္သြားခဲ့သည္။ မိခင္မွာ အလုပ္ရွာရန္ဆုိကာ ထြက္သြားၿပီး လံုးဝ ျပန္မလာေတာ့ေပ။ ယင္းေနာက္ ၎မွာ မိခင္ဘက္မွ အဘြားျဖစ္သူ ေဒၚအုန္းျမင့္ႏွင့္ အတူ ေနထုိင္ခဲ့သည္။
“အဘြားနဲ႔ အ႐ုပ္ေလးေတြ ေရာင္းခဲ့ရတယ္။ အဲဒါကို တကယ္သေဘာက်တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္” ဟု အာကာက ေျပာသည္။

အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္တြင္ အာကာမွာ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ရန္အတြက္ ဖခင္ဘက္မွ အဘြားႏွင့္ ေနထုိင္ရန္္ ထြက္သြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၎မွာ ယင္းေနရာတြင္ ေနရသည္မွာ မေပ်ာ္ခဲ့ေပ။ တစ္ေန႔တြင္ အဘြားျဖစ္သူ၏ ပိုက္ဆံအိတ္ႏွင့္ ဖုန္းကိုခုိးယူၿပီး ေဒၚအုန္းျမင့္ကိုရွာရန္ တစ္ကိုယ္တည္း ထြက္လာခဲ့သည္။ အဘြားျဖစ္သူ ေဒၚအုန္းျမင့္၏ ရြာသို႔ ေရာက္ေသာအခါ အဘြားမွာ ေျပာင္းေရႊ႕သြားၿပီျဖစ္သျဖင့္ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ရသည္။ အတူေန အဘြားမွာ အရမ္းကိုစိတ္ဆုိးခဲ့သည္။ ပစၥည္းမ်ားခုိးသည့္အတြက္ အျပစ္ေပးရန္ ေယာက္်ားေလးမ်ား ေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္းကို ပို႔ခဲ့သည္။

 “ကၽြန္ေတာ္ စည္းကမ္းရွိိဖို႔လိုတယ္လို႔ အဘြားက ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိဘူး။ ေလ့က်င့္ေရး ေက်ာင္းမွာေနရတာ မႀကိဳက္ဘူး။ ဆရာေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို အေဆာက္အအံုတစ္ခု ထဲမွာပဲ ေနခုိင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ထြက္မေျပးဘူးဆုိတာ သူတုိ႔မယံုၾကည္မခ်င္း အျပင္ထြက္ခြင့္ မေပးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က အသစ္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အျခားေကာင္ေလးေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အႏုိင္က်င့္တယ္” ဟု အာကာက ေျပာသည္။

ေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္းတြင္ တစ္ႏွစ္ေနၿပီးေနာက္ Terre des Hommes အဖြဲ႕၏ အကူအညီျဖင့္ အာကာမွာ ေဒၚအုန္းျမင့္ႏွင့္ အတူျပန္ေနႏုိင္ခဲ့သည္။ ယင္း NGOအဖြဲ႕က ယင္းေက်ာင္းရွိ ကေလးငယ္မ်ား၏ ေဆြမ်ဳိးမ်ားကို ရွာေဖြရာတြင္ကူညီရန္ မိသားစုေျခရာခံျခင္း ျပဳလုပ္ေပးသည္။ ေဒၚအုန္းျမင့္မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ကို ေျပာင္းေရႊ႕သြားေၾကာင္း စံုစမ္းသိရွိခဲ့သည္။

ေဒၚအုန္းျမင့္မွာ သတင္းၾကားၾကားခ်င္း အာကာ့ဆီကုိ ေရာက္လာသည္။ ယင္းေနာက္ အာကာကို အိမ္ျပန္ေခၚသြားခဲ့သည္။

“အခုလိုလုပ္တဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ႕အဘြားကို အရမ္းေဒါသထြက္တယ္။ သူ ခိုးမိတာ မွားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုနည္းလမ္းနဲ႔ ေျဖရွင္းတာေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး” ဟု ၎က ေျပာသည္။

အာကာၿဖိဳးမွာ ေဒၚအုန္းျမင့္ႏွင့္အတူ အိမ္ျပန္ေနရသည့္အတြက္ အရမ္းကို ဝမ္းသာသြားသည္။ Terre de Hommes က ၎တုိ႔မိသားစု ဝင္ေငြရရွိေစေရးအတြက္ ဝက္တစ္ေကာင္ေပးသည္။ အာကာမွာ ေက်ာင္းတက္ေနၿပီျဖစ္သည္။

“ကၽြန္ေတာ္ေနဖူးသမွ်ထဲမွာ ဒီေနရာကို အႀကိဳက္ဆံုးပဲ။ ဒီမွာေပ်ာ္တယ္။ အနီးအနားမွာ ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရြယ္တူ ဝမ္းကြဲေမာင္ႏွမေတြရွိတယ္။ ေက်ာင္းသြားရၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီးရတယ္။ ေဘာလံုးကြင္း လည္းရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ေဘာလံုးကစားရတာ ႀကိဳက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဂိုးသမားေလ” ဟု အာကာက ေျပာသည္။




အာကာက သူ၏ ေနအိမ္ျပင္ပရွိ မတ္တတ္ ေရဘံုပိုင္မွ ေရရယူေနပံု
ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာ/၂၀၁၆/အန္ဒီဘေရာင္း

ေရွ႕သို႔လွမ္းခ်ီ

ယူနီဆက္ဖ္အတြက္ ေနာက္ထပ္အဆင့္မွာ လက္ရွိေက်ာင္း/ေဂဟာမ်ားတြင္ ကေလးငယ္မ်ားကို ေခါင္းပံု ျဖတ္ျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္အတြက္စီမံခ်က္မ်ားႏွင့္ မိဘမဲ့ေဂဟာသစ္မ်ားကို ဆုိင္းငံ့ထားရန္အတြက္ ျမန္မာအစိုးရသစ္ႏွင့္ လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ရန္ျဖစ္သည္။ Orphanage Tourismကို သတိျပဳမိမႈ ျမင့္တက္ေစေရးႏွင့္ ကူညီခ်င္ေသာ ကမာၻလွည့္ ခရီးသြားမ်ားအတြက္ အျခားေရြးခ်ယ္စရာမ်ား ေၾကာ္ျငာ ေပးရန္တုိ႔ကို ဟိုတယ္ႏွင့္ ဧည့္လမ္းညႊန္မ်ားအပါအဝင္ ခရီးသြား လုပ္ငန္းႏွင့္ ပူးတြဲလုပ္ေဆာင္မႈလည္း စတင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။

ယခု ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အလွည့္အေျပာင္းကာလျဖစ္သည္။ “ဒီလုပ္ငန္းေတြက ကာကြယ္တားဆီးႏိုင္ဖို႔ အတြက္ပါ။ အခုခ်ိန္မွာ ကာကြယ္တားဆီးႏိုင္ျပီး မွန္ကန္ေအာင္္္္လာေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီး ကေလးသူငယ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးစနစ္အတြက္ ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ စနစ္ကို တည္ေဆာက္ဖို႔ အခြင့္အေရး ရွိေသးတယ္။ ႏုိင္ငံတကာအေတြ႕အၾကံဳအရ Orphanage Tourismနဲ႔ ကေလးငယ္ေတြကို မိဘမဲ့ေဂဟာပို႔ေဆာင္ျခင္း လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြအေနနဲ႔  လံုးဝအခုိင္အမာတည္ေဆာက္ၿပီးသား ျဖစ္သြားၿပီဆိုရင္ ျပန္ျပီးေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔ဆိုတာ ႏွစ္ ၂၀-၃၀ ၾကာႏုိင္တယ္” ဟု အာရြန္ဂရင္းဘာ့ဂ္က ေျပာသည္။