 |
| ရန္ကုန္မွ ကီလိုမီတာ ၁၀၀၀ အကြာတြင္ရွိၿပီး ဟားခါးၿမိဳ႕ႏွင့္ ကီလိုမီတာ ၂၀၀ အကြာရွိ ေက်းရြာေလးတြင္ အသက္ ၄၉ ႏွစ္ရွိ ေဒၚကစ္ေမာ္ဝီမွာ တစ္ဦးတညေသာ သားဖြားဆရာမျဖစ္သည္။ ©ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာ/၂၀၁၆/မိုဟာမက္ဘက္ဒ္႐ူလ္ဟက္ဆန္ |
ေဒၚကစ္ေမာ္ဝီရဲ႕အလုပ္က ျမန္မာႏုိင္ငံ အေနာက္ပိုင္းက အစြန္အဖ်ားေက်းရြာေလးေတြကို လွည့္လည္ သြားလာရန္ လိုအပ္ေပသည္။ အသက္ ၄၉ ႏွစ္အရြယ္ အမ်ဳိးသမီးသည္ ေသာင္းလန္း ေက်းလက္ က်န္းမာေရးဌာနခြဲ (SRHC)က တစ္ဦးတည္းေသာ သားဖြားဆရာမျဖစ္သည္။ ယင္းရြာမွာ ခ်င္းျပည္နယ္၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဟားခါးႏွင့္ ကီလိုမီတာ ၂၀၀ ေဝးၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ကီလိုမီတာ ၁၀၀၀ ေဝးသည္။
အစြန္အဖ်ားက်ေသာ ေဒသျဖစ္ျခင္းႏွင့္ က်န္းမာေရးဝန္ေဆာင္မႈရရွိႏိုင္မႈ အကန္႔အသတ္ရွိျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေဒၚကစ္ေမာ္ဝီရဲ႕အလုပ္မွာ သားဖြားဆရာမတစ္ဦးထက္ ပိုေပသည္။
“ကၽြန္မရဲ႕ အပတ္အစဥ္အလုပ္မွာ လူနာေတြ လက္ခံရတာ၊ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္သည္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ ရတာ၊ ကေလးေတြကို ကာကြယ္ေဆးထိုး/တုိက္ရတာနဲ႔ က်န္းမာေရး အေျခအေနေတြ စစ္ေဆးဖို႔ အိမ္ေတြကို သြားၾကည့္ရတာေတြ ပါပါတယ္” ဟု ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေသာ လမ္းေဆာက္လုပ္ေရး အလုပ္သမား တစ္ဦးအား က်န္းမာေရးဆုိင္ရာ အၾကံဉာဏ္မ်ားေပးရန္ သြားေရာက္စဥ္ ၎က ရွင္းျပသည္။ တကယ္ပဲ ေဒၚကစ္ေမာ္ဝီက တစ္ရြာႏွင့္တစ္ရြာ အလွမ္းေဝးလွသည့္ ၎တာဝန္ယူထားရသည့္ ရြာသံုးရြာက လူအားလံုးကို က်န္းမာေရး ဝန္ေဆာင္မႈေပးရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသူ ျဖစ္သည္။ သြားလာရန္ အတြက္ အဓိက သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္က လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ေလသည္။
မတူလူမ်ဳိး ခ်င္းတိုင္းရင္းသူျဖစ္သည့္ ေဒၚကစ္ေမာ္ဝီဟာ ရပ္ရြာတြင္း ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ ကာကြယ္ေဆးထိုးျခင္း၊ အာဟာရျဖည့္စြက္စာမ်ား ေထာက္ပ့ံေပးျခင္း၊ ေရ၊ မိလႅာစနစ္ႏွင့္ တစ္ကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရးအျပင္ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ/ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ႏွင့္ ရပ္ရြာအမႈကိစၥ ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းျခင္းတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သင္တန္းတက္ထားသည္။ SRHC သားဖြား ဆရာမ တစ္ဦးအျဖစ္ ၎မွာ ျမန္မာ အစိုးရမွတစ္ဆင့္ ယူနီဆက္မွ ပံ့ပိုးေသာ အေထာက္အပံ့ပစၥည္းမ်ား ရရွိသည္။ ၎၏ ပံုမွန္အလုပ္အျပင္ လူဦးေရစာရင္း၊ ငွက္ဖ်ားႏွင့္ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ/ ေအအုိင္ီအက္စ္တုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေကာက္ယူေပးရသည္။ ထုိ႔အျပင္ အေရးႀကီးေသာ ကိုယ္ဝန္ ေဆာင္သည္မ်ားကို SRHC ႏွင့္ ၁၀၀ ကီလိုမီတာ အကြာတြင္ရွိသည့္ မတူပီၿမိဳ႕နယ္ေဆး႐ံုသို႔ လႊဲေျပာင္း ေပးရသည္။ လုိအပ္ပါက လူနာႏွင့္အတူ လုိက္ပါေပးရသည္။
အလုပ္မွာ ခက္ခဲေၾကာင္း ဝန္ခံေသာ ယင္းသားဖြားဆရာမမွာ ၎၏ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ေရြးခ်ယ္မႈ အေပၚ ဇေဝဇဝါေတာ့ မျဖစ္ေပ။
“ေမြးခါနီးဖြားခါနီး အရမ္း နာက်င္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အရမ္းကို ခက္ခဲပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေလးကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေမြးဖြားေပးၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို စကားလံုးနဲ႔ေတာင္ မေဖာ္ျပ တတ္ဘူး။ ကၽြန္မအလုပ္ကို ကၽြန္မ တကယ္ခ်စ္တယ္” ဟု ၎က ဆုိသည္။
ေဒၚကစ္ေမာ္ဝီမွာ တစ္လလွ်င္ ၂၁၇,၀၀၀ က်ပ္မွ်သာရွိသည့္ လစာေငြသာ ရရွိေသာ္လည္း မိခင္မ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ား၏ က်န္းမာေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ရသည္ကို ဂုဏ္ယူလ်က္ရွိသည္။
“ဒီႏွစ္ ၁၃ ခါ ေမြးဖြားေပးတာမွာ မိခင္ႏွစ္ေယာက္က ကၽြန္မကို လာကန္ေတာ့တယ္” ဟု ၎က ေျပာသည္။
ယင္းေငြမ်ားကိုမူ ၎အတြက္ အသံုးမျပဳဘဲ SRHC အတြက္ ဘာလီပံုးေတြ၊ ခြက္ေတြ၊ တံမ်က္စည္းေတြနဲ႔ ဘရက္ရွ္စေသာ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းအခ်ဳိ႕ကို ဝယ္သည္။ သို႔မွသာ ရပ္ရြာတစ္ခုလံုး အသံုးျပဳႏိုင္ မည္ျဖစ္သည္။
ယင္းေဒသရွိ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာ ၎ကုိ ေလးစားၿပီး မွီခုိအားထားၾကသည္။ ၎ထံမွ ေဆးဘက္ဆုိင္ရာ သာမက မိသားစုႏွင့္ ရပ္ေရးရြာေရးကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးလည္း အၾကံဉာဏ္ ေတာင္းခံၾကသည္။ ၎၏ ေဆးကုသေပးမႈကို အသိအမွတ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကိုလည္း မၾကာခဏဆိုသလို ရရွိေသးသည္။
“တစ္လကို အမ်ဳိးသား ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ေလာက္က ကၽြန္မအတြက္ ေတာထဲက ထင္းေခြၿပီး ခုတ္ေပးၾကတယ္” ဟု ေဒၚကစ္ေမာဝီက ေျပာျပသည္။
ေဒၚကစ္ေမာ္ဝီမွာ သားဖြားဆရာမအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္မွာ ၁၃ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး ၎၏ ခင္ပြန္းမွာမူူ ပံုမွန္ အလုပ္မရွိေပ။ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးစလံုးတြင္ သားသမီး ၃ ဦးအတြက္ တူညီသည့္ အိပ္မက္ေတာ့ ရွိၾကသည္။
“သူတုိ႔ေတြ ပညာေကာင္းေကာင္းတတ္ၿပီး တျခားသူေတြကို ကူညီဖို႔ သူတုိ႔ဘဝကို ႏွစ္ျမႇဳပ္ေစခ်င္တယ္” ဟု ၎က သားသမီးမ်ားအတြက္ အိပ္မက္ကို ေျပာျပသည္။
ခ်င္းျပည္နယ္မွာ အစြန္အဖ်ားေဒသ ၅၀ ေက်ာ္ႏွင့္ သီးျခားလူမ်ဳိးစုမ်ား ေနထုိင္ရာ ေနရာျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္၊ တုိင္းေဒသႀကီးအားလံုးၾကားတြင္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈႏႈန္း အျမင့္မားဆံုး ျပည္နယ္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ၇၁ ဒသမ ၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ရွိသည္။ ၾကမ္းတမ္းေသာ ပထဝီအေနအထား၊ ျပင္းထန္ေသာ ရာသီဥတု၊ ေထာက္ပံ့ေငြ အကန္႔အသတ္ရွိျခင္း၊ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ အေျခခံအေဆာက္အဦ မလံုေလာက္ျခင္း၊ လူမႈပံ့ပိုးမႈစနစ္ အားနည္း ျခင္းႏွင့္ ေဝးလံေခါင္သီလြန္းျခင္းတုိ႔က ျပည္နယ္တြင္း ဝန္ေဆာင္မႈ တိုးတက္မႈအတြက္ အဆီးအတားမ်ား ျဖစ္ေနသည္။
ျပည္နယ္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရမွတစ္ဆင့္ ယူနီဆက္ဖ္က ခ်င္းျပည္နယ္ရွိ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ကေလး သူငယ္မ်ား၏ က်န္းမာေရးအေျခအေန တုိးတက္ေစရန္ ပံ့ပိုးကူညီလ်က္ရွိသည္။ ယင္းထဲတြင္ ရပ္ရြာတြင္း ေမြးကင္းစ ကေလးေစာင့္ေရွာက္ေရးႏွင့္ လူနာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး စီမံေဆာင္ရြက္မႈ၊ ကာကြယ္ေဆးထိုးျခင္း၊ အာဟာရျဖည့္စြက္စာ ေထာက္ပံ့ျခင္း၊ ျပင္းထန္ၿပီး စိုးရိမ္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ အာဟာရခ်ဳိ႕တဲ့မႈကို ကိုင္တြယ္ျခင္း၊ မိခင္မွ ကေလးထံသို႔ ေရာဂါကူးစက္မႈ ကာကြယ္ျခင္းႏွင့္ ငွက္ဖ်ားေရာဂါကို ရွာေဖြကုသျခင္းတုိ႔ ပါဝင္သည္။
အစြန္အဖ်ားက်ေသာ ေဒသျဖစ္ျခင္းႏွင့္ က်န္းမာေရးဝန္ေဆာင္မႈရရွိႏိုင္မႈ အကန္႔အသတ္ရွိျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေဒၚကစ္ေမာ္ဝီရဲ႕အလုပ္မွာ သားဖြားဆရာမတစ္ဦးထက္ ပိုေပသည္။
“ကၽြန္မရဲ႕ အပတ္အစဥ္အလုပ္မွာ လူနာေတြ လက္ခံရတာ၊ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္သည္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ ရတာ၊ ကေလးေတြကို ကာကြယ္ေဆးထိုး/တုိက္ရတာနဲ႔ က်န္းမာေရး အေျခအေနေတြ စစ္ေဆးဖို႔ အိမ္ေတြကို သြားၾကည့္ရတာေတြ ပါပါတယ္” ဟု ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေသာ လမ္းေဆာက္လုပ္ေရး အလုပ္သမား တစ္ဦးအား က်န္းမာေရးဆုိင္ရာ အၾကံဉာဏ္မ်ားေပးရန္ သြားေရာက္စဥ္ ၎က ရွင္းျပသည္။ တကယ္ပဲ ေဒၚကစ္ေမာ္ဝီက တစ္ရြာႏွင့္တစ္ရြာ အလွမ္းေဝးလွသည့္ ၎တာဝန္ယူထားရသည့္ ရြာသံုးရြာက လူအားလံုးကို က်န္းမာေရး ဝန္ေဆာင္မႈေပးရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသူ ျဖစ္သည္။ သြားလာရန္ အတြက္ အဓိက သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္က လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ေလသည္။
မတူလူမ်ဳိး ခ်င္းတိုင္းရင္းသူျဖစ္သည့္ ေဒၚကစ္ေမာ္ဝီဟာ ရပ္ရြာတြင္း ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ ကာကြယ္ေဆးထိုးျခင္း၊ အာဟာရျဖည့္စြက္စာမ်ား ေထာက္ပ့ံေပးျခင္း၊ ေရ၊ မိလႅာစနစ္ႏွင့္ တစ္ကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရးအျပင္ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ/ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ႏွင့္ ရပ္ရြာအမႈကိစၥ ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းျခင္းတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သင္တန္းတက္ထားသည္။ SRHC သားဖြား ဆရာမ တစ္ဦးအျဖစ္ ၎မွာ ျမန္မာ အစိုးရမွတစ္ဆင့္ ယူနီဆက္မွ ပံ့ပိုးေသာ အေထာက္အပံ့ပစၥည္းမ်ား ရရွိသည္။ ၎၏ ပံုမွန္အလုပ္အျပင္ လူဦးေရစာရင္း၊ ငွက္ဖ်ားႏွင့္ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ/ ေအအုိင္ီအက္စ္တုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေကာက္ယူေပးရသည္။ ထုိ႔အျပင္ အေရးႀကီးေသာ ကိုယ္ဝန္ ေဆာင္သည္မ်ားကို SRHC ႏွင့္ ၁၀၀ ကီလိုမီတာ အကြာတြင္ရွိသည့္ မတူပီၿမိဳ႕နယ္ေဆး႐ံုသို႔ လႊဲေျပာင္း ေပးရသည္။ လုိအပ္ပါက လူနာႏွင့္အတူ လုိက္ပါေပးရသည္။
အလုပ္မွာ ခက္ခဲေၾကာင္း ဝန္ခံေသာ ယင္းသားဖြားဆရာမမွာ ၎၏ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ေရြးခ်ယ္မႈ အေပၚ ဇေဝဇဝါေတာ့ မျဖစ္ေပ။
“ေမြးခါနီးဖြားခါနီး အရမ္း နာက်င္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အရမ္းကို ခက္ခဲပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေလးကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေမြးဖြားေပးၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို စကားလံုးနဲ႔ေတာင္ မေဖာ္ျပ တတ္ဘူး။ ကၽြန္မအလုပ္ကို ကၽြန္မ တကယ္ခ်စ္တယ္” ဟု ၎က ဆုိသည္။
ေဒၚကစ္ေမာ္ဝီမွာ တစ္လလွ်င္ ၂၁၇,၀၀၀ က်ပ္မွ်သာရွိသည့္ လစာေငြသာ ရရွိေသာ္လည္း မိခင္မ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ား၏ က်န္းမာေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ရသည္ကို ဂုဏ္ယူလ်က္ရွိသည္။
“ဒီႏွစ္ ၁၃ ခါ ေမြးဖြားေပးတာမွာ မိခင္ႏွစ္ေယာက္က ကၽြန္မကို လာကန္ေတာ့တယ္” ဟု ၎က ေျပာသည္။
ယင္းေငြမ်ားကိုမူ ၎အတြက္ အသံုးမျပဳဘဲ SRHC အတြက္ ဘာလီပံုးေတြ၊ ခြက္ေတြ၊ တံမ်က္စည္းေတြနဲ႔ ဘရက္ရွ္စေသာ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းအခ်ဳိ႕ကို ဝယ္သည္။ သို႔မွသာ ရပ္ရြာတစ္ခုလံုး အသံုးျပဳႏိုင္ မည္ျဖစ္သည္။
ယင္းေဒသရွိ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာ ၎ကုိ ေလးစားၿပီး မွီခုိအားထားၾကသည္။ ၎ထံမွ ေဆးဘက္ဆုိင္ရာ သာမက မိသားစုႏွင့္ ရပ္ေရးရြာေရးကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးလည္း အၾကံဉာဏ္ ေတာင္းခံၾကသည္။ ၎၏ ေဆးကုသေပးမႈကို အသိအမွတ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကိုလည္း မၾကာခဏဆိုသလို ရရွိေသးသည္။
“တစ္လကို အမ်ဳိးသား ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ေလာက္က ကၽြန္မအတြက္ ေတာထဲက ထင္းေခြၿပီး ခုတ္ေပးၾကတယ္” ဟု ေဒၚကစ္ေမာဝီက ေျပာျပသည္။
ေဒၚကစ္ေမာ္ဝီမွာ သားဖြားဆရာမအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္မွာ ၁၃ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး ၎၏ ခင္ပြန္းမွာမူူ ပံုမွန္ အလုပ္မရွိေပ။ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးစလံုးတြင္ သားသမီး ၃ ဦးအတြက္ တူညီသည့္ အိပ္မက္ေတာ့ ရွိၾကသည္။
“သူတုိ႔ေတြ ပညာေကာင္းေကာင္းတတ္ၿပီး တျခားသူေတြကို ကူညီဖို႔ သူတုိ႔ဘဝကို ႏွစ္ျမႇဳပ္ေစခ်င္တယ္” ဟု ၎က သားသမီးမ်ားအတြက္ အိပ္မက္ကို ေျပာျပသည္။
ခ်င္းျပည္နယ္မွာ အစြန္အဖ်ားေဒသ ၅၀ ေက်ာ္ႏွင့္ သီးျခားလူမ်ဳိးစုမ်ား ေနထုိင္ရာ ေနရာျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္၊ တုိင္းေဒသႀကီးအားလံုးၾကားတြင္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈႏႈန္း အျမင့္မားဆံုး ျပည္နယ္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ၇၁ ဒသမ ၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ရွိသည္။ ၾကမ္းတမ္းေသာ ပထဝီအေနအထား၊ ျပင္းထန္ေသာ ရာသီဥတု၊ ေထာက္ပံ့ေငြ အကန္႔အသတ္ရွိျခင္း၊ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ အေျခခံအေဆာက္အဦ မလံုေလာက္ျခင္း၊ လူမႈပံ့ပိုးမႈစနစ္ အားနည္း ျခင္းႏွင့္ ေဝးလံေခါင္သီလြန္းျခင္းတုိ႔က ျပည္နယ္တြင္း ဝန္ေဆာင္မႈ တိုးတက္မႈအတြက္ အဆီးအတားမ်ား ျဖစ္ေနသည္။
ျပည္နယ္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရမွတစ္ဆင့္ ယူနီဆက္ဖ္က ခ်င္းျပည္နယ္ရွိ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ကေလး သူငယ္မ်ား၏ က်န္းမာေရးအေျခအေန တုိးတက္ေစရန္ ပံ့ပိုးကူညီလ်က္ရွိသည္။ ယင္းထဲတြင္ ရပ္ရြာတြင္း ေမြးကင္းစ ကေလးေစာင့္ေရွာက္ေရးႏွင့္ လူနာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး စီမံေဆာင္ရြက္မႈ၊ ကာကြယ္ေဆးထိုးျခင္း၊ အာဟာရျဖည့္စြက္စာ ေထာက္ပံ့ျခင္း၊ ျပင္းထန္ၿပီး စိုးရိမ္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ အာဟာရခ်ဳိ႕တဲ့မႈကို ကိုင္တြယ္ျခင္း၊ မိခင္မွ ကေလးထံသို႔ ေရာဂါကူးစက္မႈ ကာကြယ္ျခင္းႏွင့္ ငွက္ဖ်ားေရာဂါကို ရွာေဖြကုသျခင္းတုိ႔ ပါဝင္သည္။
No comments:
Post a Comment