မာရယာနာာ ပါလက္ဗရာ ေရးသားသည္
ေပါက္ေတာၿမိဳ႕၊ ရခုိင္ျပည္နယ္၊ မတ္လ ၂၀၁၆ - သူမရဲ႕ နာမည္က ပန္းေလးတစ္ပြင့္ရဲ႕အမည္ျဖစ္ၿပီး အျမဲတမ္း အျပံဳးပန္းေဝေနသူေလးျဖစ္သည္။ သဇင္ဆိုေသာ မိန္းကေလးသည္ လူဦးေရ ၈၀၀ ပင္မရွိသည့္ ရခုိင္ျပည္နယ္၊ ေပါက္ေတာၿမိဳ႕က ေက်ာက္ပ်ဥ္ဆိပ္ရြာတြင္ ေနထိုင္သည္။
 |
| သဇင္သည္ သူမ အႏွစ္သက္ဆံုးေနရာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေက်းရြာလူငယ္စင္တာမွာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္ဆံုးေလ့ရွိသည္။ ©ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာ/၂၀၁၆/မာရီယာနာ ပါလက္ဗရာ |
သံုးတန္းစာေမးပြဲေျဖထားသည့္ အသက္ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ သူမသည္ ယခု ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ ခ်က္ျပဳတ္၊ ေရခတ္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္၊ ငါးႏွစ္အရြယ္ ေမာင္ေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ရင္း မိခင္ကို ကူညီလုပ္ကိုင္ ေပးေနသည္။ သိုု႔ေသာ္ သဇင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပး သည္မွာ သူမ၏ မိသားစုတင္ မဟုတ္ေပ။
“ကၽြန္မက လူေကာင္းေတြကို ကူညီေပးခ်င္တယ္။ အထူးသျဖင့္ သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြ။ သူတုိ႔ကို ေခါင္းေလွ်ာ္ ေပးတယ္။ အဝတ္အစားေတြ ေလွ်ာ္ေပးတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနရင္ အေဖာ္ လုုပ္ေပးတယ္” ဟု သဇင္က ေျပာသည္။
တျခားသူမ်ားကို ကူညီစရာမရွိသည့္အခါ သူမသည္ သူမသေဘာအက်ဆံုး ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည့္ လူငယ္စင္တာတြင္ အခ်ိန္ကုန္ေလ့ရွိသည္။
“ဒီေနရာကို ကၽြန္မအရမ္းႀကိဳက္တယ္။ ဒီေနရာမွာ ကစားလို႔ရ႐ံုတင္မကဘူး ဗဟုသုတေတြနဲ႔ အေတြ႕အၾကံဳေတြပါရတယ္” ဟု သဇင္က ဆုိသည္။
ယူနီဆက္ဖ္၏ အကူအညီျဖင့္ ဒိန္းမတ္ဒုကၡသည္ဆိုင္ရာေကာင္စီ (DRC) က တည္ေထာင္ေပးခဲ့သည့္ လူငယ္စင္တာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ယင္းေက်းရြာမွ ကေလးအမ်ားစုက စိတ္အားထက္သန္စြာပင္ ေျပာျပခဲ့ၾကသည္။
“လူငယ္စင္တာက ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေတြ ကစားဖို႔၊ စာေပေလ့လာ သင္ယူဖို႔ လံုျခံဳတဲ့ေနရာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္တြမွာ စနစ္တက် တည္ေဆာက္ ၾကပ္မတ္ေပးသည့္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈေတြမွာ ပါဝင္ႏုိင္မယ့္ အခြင့္အေရးကိုလည္း ေပးပါတယ္။ အဲဒီလႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈေတြကေနတစ္ဆင့္ ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြအတြက္ အႏၱရာယ္ေတြ ေလ်ာ့က်ေစဖို႔ လူငယ္စင္တာက ရည္ရြယ္ပါတယ္” ဟု ဒိန္းမတ္ဒုကၡသည္ဆိုင္ရာေကာင္စီမွ ရခုိင္ ကေလးသူငယ္ကာကြယ္ေရး ညႇိႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ေရးမွဴး မရီရန္နာ နာဟီက ရွင္းျပသည္။
ဘဝကၽြမ္းက်င္သင္တန္းမွာ ယင္းလႈပ္ရွားမႈမ်ားထဲမွ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေက်ာက္ပ်ဥ္ဆိပ္ လူငယ္စင္တာတြင္ တစ္ပတ္ ႏွစ္ႀကိမ္ ျပဳလုပ္သည္။ သဇင္နဲ႔ အျခားကေလးငယ္ ၁၂၃ ဦးမွာ သင္တန္းပ်က္ခဲသည္။ ယင္းသင္တန္းတြင္ ဆက္ဆံေျပာဆုိျခင္းႏွင့္ အသင္းအဖြဲ႕ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္မႈမွအစ တစ္ကိုယ္ေရသန္႔ရွင္းေရးႏွင့္ က်န္းမာေရးအဆံုး အေၾကာင္းအရာမ်ဳိးစံု ပါဝင္သည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ားကိုလည္း ၎တို႔၏ ရပ္ရြာအေရးတြင္ တက္ၾကြစြာ ပါဝင္သူမ်ား ျဖစ္လာေစရန္အတြက္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ပံ့ပိုးေပးသည္။
“ကၽြန္မ အမ်ားႀကီးသင္ယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တျခားသူေတြနဲ႔ ဘယ္လို ဆက္ဆံေျပာဆုိရမယ္။ ယဥ္ေက်း ခ်ဳိသာရမယ္။ ဘယ္လို တာဝန္သိရမယ္။ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ/ေအအိုင္ဒီအက္စ္နဲ႔ မူးယစ္ေဆးစြဲဲျခင္းစတဲ့ က်န္းမာေရးျပႆနာေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမယ္ဆုိတာေတြ ပါပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပင္မွာလည္း အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ကၽြန္မေျပာျဖစ္တယ္။ ကၽြန္မမိဘေတြနဲ႔ ကၽြန္မေမာင္ေလးကို ေျပာျပတယ္” လို႔ သဇင္က ရွင္းျပသည္။
ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ယူနီဆက္ဖ္က ပံ့ပိုးကူညီၿပီး DRC က ႀကီးမွဴးေသာ လူငယ္စင္တာ ၈ ခုစလံုးတြင္ ဘဝကၽြမ္းက်င္ သင္တန္းကို ပို႔ခ်က္လ်က္ရွိၿပီး ဆယ္ေက်ာ္သက္ ၄၇၀ ခန္႔ အက်ဳိးေက်းဇူး ရရွိသည္။ ယူနီဆက္ဖ္က ယင္းျပည္နယ္တြင္ အျခား မိတ္ဖက္မ်ားကိုလည္း ပံ့ပိုးကူညီေနရာ လူငယ္စုစုေပါင္း ၁၇၉၂ ဦးအထိ လက္လွမ္းမီေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ယင္းရပ္ရြာ အားလံုးတြင္ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ မ်ားအတြက္ ပညာေရးႏွင့္ အပန္းေျဖစရာ အခြင့္အလမ္းမ်ားက နည္းပါးလြန္းလွသည္။
“ဥပမာ- ေက်ာက္ပ်ဥ္ဆိပ္ရြာမွာဆုိရင္ မူလတန္းေက်ာင္းရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလယ္တန္းေက်ာင္း တက္ဖုိ႔က်ေတာ့ တျခားရြာကို သြားရတယ္။ အကြာအေဝးနဲ႔ တတ္ႏုိင္တဲ့ သယ္သူပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္ နည္းပါးတာက အဟန္႔အတား ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ မိသားစုဝင္ေငြအတြက္ ကူညီရွာေဖြေပးေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကေလးႀကီးေတြ အေပၚ မိသားစုေတြက မီွခိုေနရတဲ့ ရပ္ရြာေတြမွာ တရားဝင္ေက်ာင္းေတြက အခ်ိန္လည္း ကုန္ႏုိင္တယ္” ဟု မာရီရန္နာနာဟီက ေျပာသည္။
အဆုိပါ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေၾကာင့္ လူငယ္စင္တာေတြကို ေန႔စဥ္ဖြင့္လွစ္ထားၿပီး ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ လူငယ္မ်ားကို အပန္းေျဖစရာႏွင့္ ပညာရပ္ဆုိင္ရာ အခြင့္အေရးမ်ားေပးၿပီး အႏၱရာယ္ရွိသည့္ အျပဳအမူမ်ား မျပဳလုပ္မိေစရန္အတြက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို စီစဥ္ေပးထားသည္။
“ဒီေနရာကို ကၽြန္မအရမ္းႀကိဳက္တယ္။ ဒီေနရာမွာ ကစားလို႔ရ႐ံုတင္မကဘူး ဗဟုသုတေတြနဲ႔ အေတြ႕အၾကံဳေတြပါရတယ္” ဟု သဇင္က ဆုိသည္။
ယူနီဆက္ဖ္၏ အကူအညီျဖင့္ ဒိန္းမတ္ဒုကၡသည္ဆိုင္ရာေကာင္စီ (DRC) က တည္ေထာင္ေပးခဲ့သည့္ လူငယ္စင္တာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ယင္းေက်းရြာမွ ကေလးအမ်ားစုက စိတ္အားထက္သန္စြာပင္ ေျပာျပခဲ့ၾကသည္။
“လူငယ္စင္တာက ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေတြ ကစားဖို႔၊ စာေပေလ့လာ သင္ယူဖို႔ လံုျခံဳတဲ့ေနရာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္တြမွာ စနစ္တက် တည္ေဆာက္ ၾကပ္မတ္ေပးသည့္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈေတြမွာ ပါဝင္ႏုိင္မယ့္ အခြင့္အေရးကိုလည္း ေပးပါတယ္။ အဲဒီလႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈေတြကေနတစ္ဆင့္ ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြအတြက္ အႏၱရာယ္ေတြ ေလ်ာ့က်ေစဖို႔ လူငယ္စင္တာက ရည္ရြယ္ပါတယ္” ဟု ဒိန္းမတ္ဒုကၡသည္ဆိုင္ရာေကာင္စီမွ ရခုိင္ ကေလးသူငယ္ကာကြယ္ေရး ညႇိႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ေရးမွဴး မရီရန္နာ နာဟီက ရွင္းျပသည္။
ဘဝကၽြမ္းက်င္သင္တန္းမွာ ယင္းလႈပ္ရွားမႈမ်ားထဲမွ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေက်ာက္ပ်ဥ္ဆိပ္ လူငယ္စင္တာတြင္ တစ္ပတ္ ႏွစ္ႀကိမ္ ျပဳလုပ္သည္။ သဇင္နဲ႔ အျခားကေလးငယ္ ၁၂၃ ဦးမွာ သင္တန္းပ်က္ခဲသည္။ ယင္းသင္တန္းတြင္ ဆက္ဆံေျပာဆုိျခင္းႏွင့္ အသင္းအဖြဲ႕ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္မႈမွအစ တစ္ကိုယ္ေရသန္႔ရွင္းေရးႏွင့္ က်န္းမာေရးအဆံုး အေၾကာင္းအရာမ်ဳိးစံု ပါဝင္သည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ားကိုလည္း ၎တို႔၏ ရပ္ရြာအေရးတြင္ တက္ၾကြစြာ ပါဝင္သူမ်ား ျဖစ္လာေစရန္အတြက္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ပံ့ပိုးေပးသည္။
“ကၽြန္မ အမ်ားႀကီးသင္ယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တျခားသူေတြနဲ႔ ဘယ္လို ဆက္ဆံေျပာဆုိရမယ္။ ယဥ္ေက်း ခ်ဳိသာရမယ္။ ဘယ္လို တာဝန္သိရမယ္။ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ/ေအအိုင္ဒီအက္စ္နဲ႔ မူးယစ္ေဆးစြဲဲျခင္းစတဲ့ က်န္းမာေရးျပႆနာေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမယ္ဆုိတာေတြ ပါပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပင္မွာလည္း အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ကၽြန္မေျပာျဖစ္တယ္။ ကၽြန္မမိဘေတြနဲ႔ ကၽြန္မေမာင္ေလးကို ေျပာျပတယ္” လို႔ သဇင္က ရွင္းျပသည္။
ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ယူနီဆက္ဖ္က ပံ့ပိုးကူညီၿပီး DRC က ႀကီးမွဴးေသာ လူငယ္စင္တာ ၈ ခုစလံုးတြင္ ဘဝကၽြမ္းက်င္ သင္တန္းကို ပို႔ခ်က္လ်က္ရွိၿပီး ဆယ္ေက်ာ္သက္ ၄၇၀ ခန္႔ အက်ဳိးေက်းဇူး ရရွိသည္။ ယူနီဆက္ဖ္က ယင္းျပည္နယ္တြင္ အျခား မိတ္ဖက္မ်ားကိုလည္း ပံ့ပိုးကူညီေနရာ လူငယ္စုစုေပါင္း ၁၇၉၂ ဦးအထိ လက္လွမ္းမီေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ယင္းရပ္ရြာ အားလံုးတြင္ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ မ်ားအတြက္ ပညာေရးႏွင့္ အပန္းေျဖစရာ အခြင့္အလမ္းမ်ားက နည္းပါးလြန္းလွသည္။
“ဥပမာ- ေက်ာက္ပ်ဥ္ဆိပ္ရြာမွာဆုိရင္ မူလတန္းေက်ာင္းရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလယ္တန္းေက်ာင္း တက္ဖုိ႔က်ေတာ့ တျခားရြာကို သြားရတယ္။ အကြာအေဝးနဲ႔ တတ္ႏုိင္တဲ့ သယ္သူပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္ နည္းပါးတာက အဟန္႔အတား ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ မိသားစုဝင္ေငြအတြက္ ကူညီရွာေဖြေပးေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကေလးႀကီးေတြ အေပၚ မိသားစုေတြက မီွခိုေနရတဲ့ ရပ္ရြာေတြမွာ တရားဝင္ေက်ာင္းေတြက အခ်ိန္လည္း ကုန္ႏုိင္တယ္” ဟု မာရီရန္နာနာဟီက ေျပာသည္။
အဆုိပါ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေၾကာင့္ လူငယ္စင္တာေတြကို ေန႔စဥ္ဖြင့္လွစ္ထားၿပီး ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ လူငယ္မ်ားကို အပန္းေျဖစရာႏွင့္ ပညာရပ္ဆုိင္ရာ အခြင့္အေရးမ်ားေပးၿပီး အႏၱရာယ္ရွိသည့္ အျပဳအမူမ်ား မျပဳလုပ္မိေစရန္အတြက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို စီစဥ္ေပးထားသည္။
 |
| ဘဝကၽြမ္းက်င္သင္တန္းမ်ားကို ယူနီဆက္ဖ္က ပံ့ပိုးၿပီး DRC က ဦးေဆာင္သည့္ ရခုိင္ျပည္နယ္ရွိ လူငယ္စင္တာ ၈ ခုစလံုးတြင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိၿပီး ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္ ၄၇၀ ခန္႔ အက်ဳိးေက်းဇူး ရရွိၾကသည္။ ©ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာ/၂၀၁၆/မာရီယာနာ ပါလက္ဗရာ |
“ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို မၾကာခဏဆုိသလို သတိမမူ ျဖစ္တတ္တယ္။ သူုတုိကလည္း အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ အျပဳအမူေတြကို ျပဳလုပ္ဆံုးသူေတြျဖစ္ၿပီး ကိုင္တြယ္ရခက္တယ္။ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္းရွိတဲ့ စခန္းေတြနဲ႔ ပဋိပကၡဒဏ္ခံ ေဒသေတြလို ဆင္းရဲခ်ဳိ႕တဲ့တဲ့ ေနရာေတြမွာေတာ့ သူတုိ႔အတြက္ ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ အကာအကြယ္ေပးႏုိင္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခု ဖန္တီးဖို႔ လူငယ္စင္တာ ေတြက ပံ့ပိုးေပးပါတယ္။ ဘဝကၽြမ္းက်င္မႈဆုိင္ရာ ကနဦးေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို အဓိကကာကြယ္ေရး မဟာဗ်ဴဟာအျဖစ္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ သို႔မွသာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးေတြ ဖြင့္ဟ ေျပာဆုိႏုိင္မယ္၊ ဆန္းစစ္ေဝဖန္တတ္တဲ့ အေတြးအေခၚ တိုးတက္လာမယ္၊ သူတုို႔ရဲ႕ ရပ္ရြာမွာ အဓိက ပါဝင္သူေတြ ျဖစ္လာမယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြအေပၚ ရပ္ရြာရဲ႕အျမင္ ေျပာင္းလဲဖို႔လည္း ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ဒါမွ သူတုိ႔ေတြကို အရင္းအျမစ္တစ္ခုလို တန္ဖိုးထားၾကမွာ” ဟု ယူနီဆက္ဖ္ရဲ႕ ကေလးသူငယ္ ကာကြယ္ေရး ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ Emmanuelle Compingt က ေျပာသည္။
လူငယ္စင္တာမ်ားတြင္ ပံ့ပိုးကူညီေဆာင္ရြက္သူမ်ားက ရပ္ရြာ၏ လက္ေတြ႕ဘဝကို ေကာင္းေကာင္း သတိမူမိသည့္အတြက္ ဘဝကၽြမ္းက်င္သင္တန္းမ်ားကို ကေလးမ်ား၏ ဘဝနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ႀကိဳးစား ၾကသည္။
“အစီအစဥ္က အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေလးအခ်ဳိ႕က ပညာေရးအဆင့္ မျမင့္မားတဲ့အတြက္ သူတုိ႔ကို သင္ဖို႔က ခက္ခဲတယ္။ ပထမဆံုး ကေလးေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး စိတ္သက္ေသာင့္ သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရတယ္။ ၿပီးမွေဒသတြင္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ဘဝမွာ ၾကားဖူးေနတဲ့ နမူနာဇာတ္လမ္းေတြကို သံုးၿပီး စကားဝိုင္းေတြကို ဖန္တီးရတယ္” ဟု ေက်ာက္ပ်ဥ္ဆိပ္ လူငယ္စင္တာမွာ ကူညီေဆာင္ရြက္ေနသူတစ္ဦး ျဖစ္သည့္ ကိုသိန္္းေစာေမာင္က ရွင္းျပသည္။
သင္တန္းစတင္ၿပီး ၆ လအၾကာတြင္ အဆုိပါဥပမာမ်ားမွာ လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ သက္ေရာက္မႈ ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။
“ကေလးသူငယ္အမ်ားစုက လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြမွာ တက္တက္ၾကြၾကြပါဝင္ၾကတယ္။ ဘဝကၽြမ္းက်င္ သင္တန္းေတြရဲ႕ ရလဒ္အေနနဲ႔ သူတုိ႔ေတြဟာ ကူညီေဆာင္ရြက္သူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္ၿပီး ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြကို ပိုမိုလိုက္နာႏုိင္လာတယ္။ ပိုၿပီး ယဥ္ေက်းလာတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕မိဘေတြနဲ႔ ပတ္ဝန္း က်င္က လူေတြကို ကူညီၿပီး ပိုမိုေပ်ာ္ရႊင္လာပံုရတယ္” ဟု ကိုသိန္းေစာေမာင္က ဆိုသည္။
ျပံဳးေနသည့္ သဇင္ေလးက ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၏ ပံုရိပ္ပဲ ျဖစ္သည္။ “တစ္ခါတေလမွာ ဘဝကၽြမ္းက်င္ သင္တန္း ေတြမွာ ကူညီေဆာင္ရြက္သူေတြနဲ႔ ကေလးေတြက ကဗ်ာေတြ ဖတ္ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္မသေဘာအက်ဆံုးအခ်ိန္ပဲ။ အဲဒီကဗ်ာေလးေတြၾကားရင္ ေပ်ာ္လာတယ္။ မ်က္လံုးေတြမွိတ္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္မိတယ္” ဟု သူမက ေျပာသည္။
သူမ၏ အိပ္မက္တစ္ခုမွာ ပညာဆက္လက္သင္ယူၿပီး တကၠသိုလ္တက္ကာ ဆရာဝန္ျဖစ္ရန္ ျဖစ္သည္။ “ေနမေကာင္းတဲ့ လူေတြကို ကူညီခ်င္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ဘုိးဘြားေတြေပါ့။ အဲဒါအျပင္ ကၽြန္မ အတြက္လည္း ဘဝက ပိုအဆင္ေျပၿပီး ေလးစားခံရမယ္” ဟု သူမက ေျပာခဲ့သည္။
လူငယ္စင္တာမ်ားတြင္ ပံ့ပိုးကူညီေဆာင္ရြက္သူမ်ားက ရပ္ရြာ၏ လက္ေတြ႕ဘဝကို ေကာင္းေကာင္း သတိမူမိသည့္အတြက္ ဘဝကၽြမ္းက်င္သင္တန္းမ်ားကို ကေလးမ်ား၏ ဘဝနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ႀကိဳးစား ၾကသည္။
“အစီအစဥ္က အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေလးအခ်ဳိ႕က ပညာေရးအဆင့္ မျမင့္မားတဲ့အတြက္ သူတုိ႔ကို သင္ဖို႔က ခက္ခဲတယ္။ ပထမဆံုး ကေလးေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး စိတ္သက္ေသာင့္ သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရတယ္။ ၿပီးမွေဒသတြင္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ဘဝမွာ ၾကားဖူးေနတဲ့ နမူနာဇာတ္လမ္းေတြကို သံုးၿပီး စကားဝိုင္းေတြကို ဖန္တီးရတယ္” ဟု ေက်ာက္ပ်ဥ္ဆိပ္ လူငယ္စင္တာမွာ ကူညီေဆာင္ရြက္ေနသူတစ္ဦး ျဖစ္သည့္ ကိုသိန္္းေစာေမာင္က ရွင္းျပသည္။
သင္တန္းစတင္ၿပီး ၆ လအၾကာတြင္ အဆုိပါဥပမာမ်ားမွာ လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ သက္ေရာက္မႈ ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။
“ကေလးသူငယ္အမ်ားစုက လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြမွာ တက္တက္ၾကြၾကြပါဝင္ၾကတယ္။ ဘဝကၽြမ္းက်င္ သင္တန္းေတြရဲ႕ ရလဒ္အေနနဲ႔ သူတုိ႔ေတြဟာ ကူညီေဆာင္ရြက္သူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္ၿပီး ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြကို ပိုမိုလိုက္နာႏုိင္လာတယ္။ ပိုၿပီး ယဥ္ေက်းလာတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕မိဘေတြနဲ႔ ပတ္ဝန္း က်င္က လူေတြကို ကူညီၿပီး ပိုမိုေပ်ာ္ရႊင္လာပံုရတယ္” ဟု ကိုသိန္းေစာေမာင္က ဆိုသည္။
ျပံဳးေနသည့္ သဇင္ေလးက ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၏ ပံုရိပ္ပဲ ျဖစ္သည္။ “တစ္ခါတေလမွာ ဘဝကၽြမ္းက်င္ သင္တန္း ေတြမွာ ကူညီေဆာင္ရြက္သူေတြနဲ႔ ကေလးေတြက ကဗ်ာေတြ ဖတ္ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္မသေဘာအက်ဆံုးအခ်ိန္ပဲ။ အဲဒီကဗ်ာေလးေတြၾကားရင္ ေပ်ာ္လာတယ္။ မ်က္လံုးေတြမွိတ္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္မိတယ္” ဟု သူမက ေျပာသည္။
သူမ၏ အိပ္မက္တစ္ခုမွာ ပညာဆက္လက္သင္ယူၿပီး တကၠသိုလ္တက္ကာ ဆရာဝန္ျဖစ္ရန္ ျဖစ္သည္။ “ေနမေကာင္းတဲ့ လူေတြကို ကူညီခ်င္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ဘုိးဘြားေတြေပါ့။ အဲဒါအျပင္ ကၽြန္မ အတြက္လည္း ဘဝက ပိုအဆင္ေျပၿပီး ေလးစားခံရမယ္” ဟု သူမက ေျပာခဲ့သည္။
No comments:
Post a Comment